 |
Στίχοι: Ηρακλής Παντόπουλος
Μουσική: Μίλτος Σελλάς
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Έτσι όπως σβήνει η φωτιά κι ανάβει το φεγγάρι
σβήνει ο κύκλος της παλιάς, παράξενης ζωής
και νέος κύκλος ξεκινά αλλού για να με πάρει
κλεισμένος στ` αμπάρι μιας άλλης φυγής.
Σε βρήκα πάλι να περνάς σε ένα αστέρι πάνω
σε ένα βαθύ γαλάζιο φως τα μάτια σου λουσμένα
εκεί που ξέρεις να πετάς εγώ ποτέ δε φτάνω
όμως παράξενες τροχιές σε φέρνουνε σ` εμένα.
Και τότε παίρνεις τ` όπλο σου πάλι
και μου ζητάς να σου παραδοθώ
αδειάζεις τις σφαίρες
και πατάς τη σκανδάλη
πάλι στα ψέματα να σκοτωθώ.
Και το φεγγάρι πέθανε και μαύρισε η νύχτα
τ` αστέρια χίλιες πυρκαγιές ψηλά στον ουρανό
τα θαύματα και τα σπαθιά
που σου` χουν μείνει δείχ` τα
στης θάλασσας ρίχ` τα το μαύρο βυθό.
Στο φως με σπρώχνουν συνεχώς
μα εγώ ζητάω να βρω
το σκοτεινό δωμάτιο που` ναι τα περασμένα
στη μέση στέκεσαι εσύ
φοράς φουστάνι μαύρο και γύρω σου κύκλοι κεριά
που σβήνουν ένα ένα.
|  |
лирика: Iraklis Padopoulos
lyrics
музыка: Miltos Sellas
Первое исполнение: Yioryos Dalaras
Как гаснет костер и загорается луна
Так замыкается круг прежней, странной жизни
И для меня начинается новый круг в другом месте
Запертый в потемках другой души.
Я снова нашел тебя, как ты пролетаешь надо мной на звезде
Твои глаза омыты глубоким синим светом
Туда, куда ты можешь полететь, я никогда не смогу попасть
Но странные пути ведут тебя ко мне.
И тут ты достаешь свое оружие
И требуешь чтобы я сдался
Выпускаешь пули
И нажимаешь курок
Чтобы я снова погиб во лжи.
А луна умирает и ночь чернеет
Звезды как тысяча костров высоко в небе
Покажи мне чудеса и искры,
что у тебя остались
Брось их в черную глубину моря
Они упорно толкают меня к свету
Но я прошу найти
Темную комнату, в которой заключено прошлое
Посредине стоишь ты
На тебе черная юбка а вокруг тебя, рядами, свечи
Которые гаснут одна за другой.
| |
