 |
Στίχοι: Πάνος Φαλάρας
Μουσική: Μαρίττα Ρόσση
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Γεννήθηκα χωρίς να με ρωτήσουν
και νόμιζα πως θα με νανουρίσουν
με τα τραγούδια της ψυχής και την αλήθεια
όμως μου λέγανε συνέχεια παραμύθια
Μεγάλωνα κι αντίκριζα τον κόσμο
μα έβρισκα κλειστό τον κάθε δρόμο
κι όλοι μου λέγαν η ζωή είναι μπροστά μου
όμως δε μ’άφηναν ν’ανοίξω τα φτερά μου
Κατάλαβα στα είκοσι πριν φτάσω
εμένα να κερδίσω πριν με χάσω
κι έτσι πριν γίνω ένα πιόνι στην σκακιέρα
έγινα ελεύθερος εγώ σαν τον αέρα
Άλλα μου τάξανε πολλοί και άλλα μου δώσανε
όμως με κάναν δυνατό κι ας με πληγώσανε
ό, τι αγάπησα πολύ μου το στερήσανε
μα δε μου πήραν την ψυχή δε με νικήσανε
Γεννήθηκα χωρίς να με ρωτήσουν
στη φυλακή τους θέλαν να με κλείσουν
θέλαν να γίνω το χαμένο είδωλό τους
λίγο καλύτερος από τον εαυτό τους
Περνούσανε τα χρόνια μα δε ζούσα
να βρω τον εαυτό μου προσπαθούσα
κι έτσι πριν φτάσω στα τριάντα και σαλτάρω
είπα στα χέρια τη ζωή μου εγώ να πάρω
|  |
лирика: Panos Falaras
lyrics
музыка: Maritta Rossi
Первое исполнение: Nikos Oikonomopoulos
Никто не спрашивал, хочу ли я родиться
чтоб всей вашей мурой перегрузиться
Хотел бы правду я чуть-чуть послушать,
Чем бесконечно сказки ваши кушать
Заматерел и на людей я ополчился
Всякий путь в жизни для меня уже закрылся
"Вся жизнь перед тобой" - мне говорили
И не хотели, чтобы я расправил крылья
Я понимал, что, двадцати не достигая,
Найду себя, прежде чем потеряю,
Прежде чем стану пешкой на доске,
На свежий воздух вырвусь налегке.
Не все обещанное дали мне,
И закаляли все меня, и ранили,
Меня хранило то, что в сердце я носил,
Душу мою никто не взял, никто не погубил
Никто не спрашивал, хочу ли я родиться,
И в их тюрьме хочу ли я закрыться?
И жить потом как идол на земле
Чуть лучше, чем они позволили себе.
Года мелькали, а я все не жил,
Искал себя я из последних сил,
И я взлетел, достигнув тридцати -
Сказал: "Теперь хозяин я своей судьбы!"
| |
