 |
Στίχοι: Βαγγέλης Κωνσταντινίδης & Φοίβος
Μουσική: Φοίβος
Πρώτη εκτέλεση: Δέσποινα Βανδή
Ήμασταν οι δυο μας
παραμύθι παιδικό μας
τώρα οι σιωπές μας
πλημμυρίζουν τις στιγμές μας
Σώματα θιγμένα
δίχως χάδι δίχως βλέμμα
τι να πω
Είχαμε οι δυο μας
έναν έρωτα θεό μας
Λόγια και εικόνες
ξαφνικά γίναν χειμώνες
Σχέδια μεγάλα
καταντήσανε μια στάλα
τι να πω
Θυμήσου
που τις νύχτες αγκαλιά σου με κρατούσες
και ψιθύριζες γλυκά πως μ’ αγαπούσες
Θυμήσου
Θυμήσου
που ξυπνούσα από τους χτύπους της καρδιάς σου
και αντάμωνε η πνοή μου τη δικιά σου
Θυμήσου
Άλλο δεν μπορούμε
σαν αιχμάλωτοι να ζούμε
Δυο κεριά λιωμένα
που έχουν μείνει κολλημένα
είναι αυτή η αγάπη
και κανείς δεν κάνει κάτι
τι να πω
|  |
Lyrics: Vangelis Konstadinidis & Foivos
Music: Foivos
First version: Despoina Vandi
The two of us were
Our childhood fairy tale
Now, our silence
Has fulfilled our moments
Wounded bodies
Without a touch, without a look
What can I say
The two of us had
Love that was our God
Words and images
Suddenly became winter
Big plans
Turned into drops
What can I say
Remember
You were holding me in your embrace in nights
And you were whispering sweetly that you loved me
Remember
Remember
I was being waken up by the beats of you heart
And my breath was catching up with yours
Remember
We can't do this anymore
Live like prisoners
two melted candles
That are stuck to each other
That's what this love is like
And nobody is doing anything
What can I say
| |
