 |
Στίχοι: Γιάννης Πάριος
Μουσική: Χάρης Βαρθακούρης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πάριος & Χάρης Βαρθακούρης
Να 'χε χρώμα η μοναξιά
στο χαρτί να ζωγραφίσω,
να την κάνω θαλασσιά
και αγέρα πελαγίσιο.
Να της βάλω και πανιά
για ταξίδι τελευταίο,
λιμανάκι στο Αιγαίο
η δική μου αγκαλιά.
Πιο καλή η μοναξιά
από σένα που δε φτάνω,
μια σε βρίσκω μια σε χάνω
πιο καλή η μοναξιά.
Να 'ταν πέτρα η μοναξιά
σκαλοπάτι να τ' ανέβεις,
να χαθείς στη λησμονιά
για να μη σε δω που φεύγεις.
Και να γίνεσαι καπνός
σαν τσιγάρο που τελειώνει,
τώρα πια θα είσαι μόνη
και θα είμαι μοναχός.
Πιο καλή η μοναξιά
από σένα που δε φτάνω,
μια σε βρίσκω μια σε χάνω
πιο καλή η μοναξιά.
Πιο καλή η μοναξιά
από σένα που δε φτάνω,
μια σε βρίσκω μια σε χάνω
πιο καλή η μοναξιά.
|  |
Text: Yiannis Parios
Musik: Haris Varthakouris
Uraufführung: Yiannis Parios & Haris Varthakouris
Wenn Einsamkeit eine Farbe hätte,
die ich aufs Papier bringen sollte,
würde ich Meeresfarbe nehmen
und Luft und See
Ich würde auch Segel darauf zeichnen
für die letzte Reise,
eine kleiner Hafen in der Ägäis
wie eine Umarmung von dir
Die Einsamkeit ist besser
als du, an die nicht herankomme
mal finde ich dich, mal verliere ich dich
die Einsamkeit ist besser
Wenn die Einsamkeit ein Stein wäre,
eine Treppe, die du hoch steigst,
damit du dich im Vergessen verlierst,
damit ich nicht sehe, wie du weggehst
Und damit du zu Rauch wirst
wie eine Zigarette, die zu Ende geht,
jetzt wirst du mehr allein sein
und ich werde einsam sein
| |
