 |
Στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Πρώτη εκτέλεση: Αρλέτα
Άλλες ερμηνείες:
Κωνσταντίνος Βήτα
Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή,
μιαν άλλη που δε θα υπάρχω,
μη φοβηθείς
και θα με βρεις είτε σαν άστρο,
όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα,
είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει,
είτε στη φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς
διαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος.
Γιατί ψηλά στον ουρανό που κατοικούνε τ’ άστρα
μαζεύονται όλοι οι ποιητές
και οι εραστές καπνίζουν σιωπηλοί πράσινα φύλλα,
μασάν χρυσόσκονη, πηδάνε τα ποτάμια
και περιμένουν
να λιγωθούν οι αστερισμοί και να λιγοθυμήσουν,
να πέσουν μεσ’ στον ύπνο σου,
να γίνουν αναστεναγμός στην άκρη των χειλιών σου,
να σε ξυπνήσουν και να δεις απ’ το παραθυρό σου
το προσωπό μου φωτεινό
να σχηματίζει αστερισμό,
να σου χαμογελάει
και να σου ψιθυρίζει
καληνύχτα...
|  |
Lyrics: Manos Hatzidakis
Music: Notis Mavroudis
First version: Arleta
Other versions:
Konstadinos Vita
And if you should be born at some moment
Some other in which I will not exist
Don’t be afraid
And you will find me either as a star
When you walk alone in the frozen night
Or as the glance of a child who will pass by you
Or in the flame of a candle you will be holding
As you cross through the dark forest
Because high in the sky where the stars live
Are gathering all the poets
And the lovers silent smoke green leaves
They chew gold dust leap over rivers
And wait
For the constellations to become fewer and almost faint
To fall into your sleep
To become a sigh at the corner of your lips
To wake you and for you to see from your window
My face lit up
Making the shape of a constellation
Smiling at you
And whispering to you
Goodnight
| |
