 |
Στίχοι: Φώντας Λάδης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Άννα Βίσση
Άλλες ερμηνείες:
Αφροδίτη Μάνου
Ένα δάσος κλάρες
πάνε κι έρχονται στο χωλ,
για το Παλομάρες,
το Βιετνάμ και το Ντε Γκώλ.
Τον αχάριστο, τον κλέφτη,
το χωριάτη, τον αλήτη,
με τη μύτη τη μεγάλη,
που τους έχει μπει στη μύτη.
Να `χα τόσες κλάρες,
θα καθόμουν στο χωριό,
θα `βγαζα λαδάκι,
δε θα μ’ ένοιαζε ο Ντε Γκωλ.
|  |
Text: Fodas Ladis
Musik: Mikis Theodorakis
Uraufführung: Anna Vissi
Weitere Aufführungen:
Afroditi Manou
Ein Wald von Stangen
ein Kommen und Gehen im Flur,
wegen Palomares,
Vietnam und de Gaulle.
Der Dieb, der undankbare,
der Dörfler, der Herumtreiber
mit der großen Nase,
der ist ihnen in die Nase gestiegen.
Wenn ich so viele Stangen hätte,
würde ich im Dorf sitzen,
würde ich ein wenig Öl umfüllen,
und würde mir auf de Gaulle einen pfeifen.
| |
