 |
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης
Μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης
Πρώτη εκτέλεση: Χαΐνηδες
Όμορφη μικρή,
μα ζωή πικρή
σε πολλών κρεβάτια...
ήταν δηλαδή
γελαστό παιδί,
με θλιμμένα μάτια.
Τη βραδιά που σμίξαν,
ουρανοί ανοίξαν
κι άστρα πέφτανε βροχή
κι έφευγε η ψυχή
με τα χελιδόνια,
που μισεύουν χρόνια
τέτοιαν εποχή.
Σ’ αγαπώ,
κι ό,τι έχεις αγαπήσει
θα το αγαπώ.
Νέος στο χωριό,
πήρε το φευγιό
κι έφτασε στην πόλη...
βλέμμα κοφτερό,
δρόμο πονηρό
πήρε, λέγαν όλοι.
Κι ένα μεσημέρι
τού `στησαν καρτέρι
στου θεού την ερημιά
και φωνή καμιά,
όταν απ’ το χέρι
πήγε το μαχαίρι
ίσια στην καρδιά.
Μάτια μου μελιά,
σύννεφα, πουλιά
κι όνειρα περνούνε...
μάτια μου, μην κλαις,
μέσα σου να λες,
οι αγάπες ζούνε.
Μες απ’ την πληγή μου,
ουρανέ και γη μου,
κρύφιες κι άδηλες πνοές,
μακρινές θεές,
ρίξανε στη λίμνη,
στη βαθιά μου μνήμη,
αλλωνών ζωές.
|  |
Lyrics: Dimitris Apostolakis
Music: Dimitris Apostolakis
First version: Hainides
Beautiful young girl
but bitter life
in the beds of many
she was in other words
a laughing child
with sad eyes.
The night they came together
the heavens opened
and stars fell like rain
and the soul left
with the swallows
which migrate for years
at such a time of year.
I love you
and what you have loved
I will love.
Young boy in the village
he took the get-away
and arrived in the city
sharp eye
the sly path
he took, everyone said.
And one afternoon
they stood in wait for him
in God's desert
with no voice
when from the hand
it went, the knife
straight into the heart.
My brown eyes
clouds birds
and dreams pass
my eyes [my darling] don't cry
inside you say
loves live.
Inside my wound
my heaven and earth
secret and uncertain breaths
faraway goddesses
threw into the lake
in my deep memory
the lives of others.
| |
