 |
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Σπύρος Σαμοΐλης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Περγιάλης
Τούτο το καλοκαίρι, σαν και πέρσι μάς ήρθε θυμωμένο.
Είναι βαρύ το σακί του ήλιου στην πληγιασμένη ράχη.
Κι οι καρποί μεσ’ απ’ τα φύλλα δείχνουν σφιγμένες τις γροθιές τους.
Δεν ξέρεις καν τι μήνας είναι.
Κανένας δεν όργωσε φέτος, κανένας δεν έσπειρε.
Δεν ξέρεις καν τι καιρό κάνει.
Το καλοκαίρι έχει χάσει το δρόμο του ανάμεσα στους σκοτωμένους
κι οι Εποχές κάθονται αμίλητες μες στο βομβαρδισμένο δάσος.
Ένα αυτοκίνητο ανοιχτό στον πρωινό δρόμο.
Κουβαλάει στην πολιτεία κασόνια με σφαίρες...".
Βασανισμένη πολιτεία δίχως φώτα.
Πληγωμένη πολιτεία με τον πράσινο γλόμπο των καταφυγίων.
Μονάχη μες στη νύχτα. Αγρυπνισμένη. (...)
Βασανισμένη πολιτεία, κανένας δεν κοιμάται.
Κανείς δεν είναι που να μην ακούει το παρατεταμένο αυτό κουδούνισμα
μέσα απ’ όλα τα ηλεκτρικά καλώδια της νύχτας
μέσα σ’ όλες τις φλέβες του κόσμου. (...)
Ετούτος ο άνεμος δε θέλει να σωπάσει σφυράει, σφυράει, σφυράει
σφυράει στ’ αυτί των σκοτωμένων "Ζήτω"
κι οι σκοτωμένοι ανοίγουνε τα μάτια τους... (...)
Δε θέλαμε να πεθάνουμε. Κανένας δεν ήθελε να πεθάνει...
|  |
Lyrics: Yiannis Ritsos
Musica: Spyros Samoilis
Prima esecuzione: Nikos Peryialis
Questa estate, come l'anno scorso ci è giunta piena d'ira.
E' pesante lo zaino del sole sulla schiena piagata.
Anche i frutti da dentro il fogliame mostrano i pugni chiusi.
Non sai neppure che mese sia.
Nessuno ha arato quest'anno, nessuno ha seminato.
Non sai neppure che tempo faccia.
L'estate ha smarrito la sua strada in mezzo ai morti ammazzati
e le stagioni sostano taciturne nel bosco bombardato.
Un'automobile aperta sulla strada del mattino.
Trasporta in città cassette di pallottole...
Città tormentata senza luci
Città ferita con la lampadina verde dei rifugi.
Sola dentro la notte. Insonne. (...)
Città tormentata, nessuno dorme.
Non c'è nessuno che non ascolti questo scampanare a distesa
dentro tutti i fili elettrici della notte
dentro tutte le vene del mondo. (...)
Questo vento non vuole tacere fischia fischia fischia
fischia nelle orecchie degli ammazzati "Viva"
e gli ammazzati aprono i loro occhi...(...)
Non volevamo morire. Nessuno voleva morire...Città tormentata senza luci.
| |
