 |
Στίχοι: Ελένη Γιαννατσούλια
Μουσική: Γιώργος Σαμπάνης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Το ίδιο έργο σε επανάληψη, ώρα για δράμα μα προχώρα
Με έχει τάμα η εγκατάλειψη
Κι αυτή η κατηφόρα στης μοναξιάς τη χώρα
Άδικο ο έρωτας να καίγεται τι νιώθω να μη λέγεται
Κι η άνοιξη να έρχεται κι εσύ να λείπεις
Άδικο να ζω την ευτυχία μας, σε μια φωτογραφία μας
Σε κούρασε η πορεία μας εγκαταλείπεις...
Ο, τι αγαπάω μ΄αδικεί, και ποτέ δε πιάνει η ευχή
Να επηρεάζομαι από την λογική
Ο, τι αγαπάω μ’ αδικεί, όπως η ζωή όπως κι εσύ
Όταν σε χρειάζομαι, ποτέ δεν είσαι εκεί...
Το ίδιο έργο ίδιοι διάλογοι, τέρμα δε θέλω άλλο ψέμα
Του κόσμου οι μόνοι και οι παράλογοι
Με αισθήματα καμμένα, ταιριάζουν πια σε εμένα
Άδικο ο έρωτας να καίγεται, τι νιώθω να μη λέγεται
Κι η άνοιξη να έρχεται, κι εσύ να λείπεις
Άδικο να ζω την ευτυχία μας, σε μια φωτογραφία μας
Σε κούρασε η πορεία, μας εγκαταλείπεις...
Ο, τι αγαπάω μ΄αδικεί, και ποτέ δε πιάνει η ευχή
Να επηρεάζομαι από την λογική
Ο, τι αγαπάω μ’ αδικεί, όπως η ζωή όπως κι εσύ
Όταν σε χρειάζομαι, ποτέ δεν είσαι εκεί...
|  |
Text: Eleni Yiannatsoulia
Musik: Yioryos Sabanis
Uraufführung: Nikos Oikonomopoulos
Immer die selbe Geschichte.
Die Tragödie vergeht mit der Zeit.
Meine Gelübde sind abgelegt.
In meinem Land herrscht nur die Einsamkeit
Die Liebe ist jetzt ganz verbrannt und hat mir zuviel Unrecht getan.
Ich kann die Gefühle nicht in Worte kleiden!
Der Frühling ist da, ich bin so allein.
Es ist Unrecht, die Fotos herauszusuchen,
um unser Glück dort zu versuchen,
wo du, ermüdet von mir bist,
und aufgegeben hast.
Die Liebe hat mir Unrecht getan.
Sie weiß, meine Wünsche werden nicht wahr
und kein Logik wird hier sein!
Die Liebe, wie auch du, hat nicht das Recht,
ich brauche dich noch immer,
aber fand dich nie mehr.
Die selbe Geschichte, dieselben Probleme!
Schluß mit deinen Lügen und solchen Gesprächen!
Auf der ganzen Welt sind wir völlig allein!
Für meine gebrannte Gefühle tut es mir leid.
| |
