 |
Στίχοι: Ελένη Γιαννατσούλια
Μουσική: Γιώργος Σαμπάνης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Το ίδιο έργο σε επανάληψη, ώρα για δράμα μα προχώρα
Με έχει τάμα η εγκατάλειψη
Κι αυτή η κατηφόρα στης μοναξιάς τη χώρα
Άδικο ο έρωτας να καίγεται τι νιώθω να μη λέγεται
Κι η άνοιξη να έρχεται κι εσύ να λείπεις
Άδικο να ζω την ευτυχία μας, σε μια φωτογραφία μας
Σε κούρασε η πορεία μας εγκαταλείπεις...
Ο, τι αγαπάω μ΄αδικεί, και ποτέ δε πιάνει η ευχή
Να επηρεάζομαι από την λογική
Ο, τι αγαπάω μ’ αδικεί, όπως η ζωή όπως κι εσύ
Όταν σε χρειάζομαι, ποτέ δεν είσαι εκεί...
Το ίδιο έργο ίδιοι διάλογοι, τέρμα δε θέλω άλλο ψέμα
Του κόσμου οι μόνοι και οι παράλογοι
Με αισθήματα καμμένα, ταιριάζουν πια σε εμένα
Άδικο ο έρωτας να καίγεται, τι νιώθω να μη λέγεται
Κι η άνοιξη να έρχεται, κι εσύ να λείπεις
Άδικο να ζω την ευτυχία μας, σε μια φωτογραφία μας
Σε κούρασε η πορεία, μας εγκαταλείπεις...
Ο, τι αγαπάω μ΄αδικεί, και ποτέ δε πιάνει η ευχή
Να επηρεάζομαι από την λογική
Ο, τι αγαπάω μ’ αδικεί, όπως η ζωή όπως κι εσύ
Όταν σε χρειάζομαι, ποτέ δεν είσαι εκεί...
|  |
лирика: Eleni Yiannatsoulia
lyrics
музыка: Yioryos Sabanis
Первое исполнение: Nikos Oikonomopoulos
История повторяется, драма возвращается,
Обеты забываются,
Печаль вовсю сгущается.
Любовь в ней растворяется,
Весна же возвращается,
И фотки вспоминаются, где счастье улыбается
И ты в полной усталости от нашей общей радости.
Любовь несправедлива, не всесильна,
Перед желанием и логика бессильна.
Любовь, как жизнь, несправедлива к нам,
Ты мне здесь нужна, но нет тебя!
Довольно мне лжи, те же все диалоги!
В мире большом мы все так одиноки!
Сожженные чувства терзают меня.
Зря ты, любовь, сгорая, ушла! Высказать чувства бессильны слова.
Весна подступает, тебя не хватает.
Несправедливо мы жизнь проживаем,
Счастье по фоткам меня донимает.
Любовь несправедлива, не всесильна,
перед желанием и логика бессильна.
Любовь, как жизнь, несправедлива к нам,
Ты мне здесь нужна, но нет тебя!
| |
