| |
 | Consejos - 2351 Αναγνώσεις   | | | |  |  |
Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Όταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς,
μπορούνε με χίλιους τρόπους.
Ρίξε τ’ όπλο και σωριάσου πρηνής
όταν ακούσεις ανθρώπους.
Όταν ακούσεις ποδοβολητά
λύκων, ο Θεός μαζί σου!
Ξαπλώσου χάμου με μάτια κλειστά
και κράτησε την πνοή σου.
Κράτησε κάποιον τόπο μυστικό,
στον πλατύ κόσμο μια θέση.
Όταν οι άνθρωποι θέλουν το κακό,
του δίνουν όψη να αρέσει.
Του δινούν λόγια χρυσά, που νικούν
με τη πειθώ, με το ψέμα,
όταν οι άνθρωποι διαφιλονικούν
τη σάρκα σου και το αίμα.
Όταν έχεις μια παιδική καρδιά
και δεν έχεις ένα φίλο,
πήγαινε βάλε βέρα στα κλαδιά
στην μπουτονιέρα σου φύλλο.
Άσε τα γύναια και το μαστροπό
λαό σου, Ρώμε Φιλύρα.
Σε βάραθρο πέφτοντας αγριωπό,
κράτησε σκήπτρο και λύρα.
| |
Letras de Canciones: Kostas Karyotakis
Música: Mikis Theodorakis
Primera representaci: Vasilis Papakonstadinou
Cuando la gente quiere hacerte daño,
puede de mil maneras.
Tira el arma, arrojate en tierra
boca abajo, cuando oigas gente.
Cuando oigas trote
de lobos, ¡Dios te guarde!
Acuéstate en el suelo con los ojos cerrados
y contén el aliento.
Mantén un sitio secreto;
un puesto en el ancho mundo.
Cuando los hombres desean perjudicar,
lo dan aspecto agradable.
Lo cubren con palabras doradas
que triunfan persuasivas y falsas,
cuando lo que persiguen
es tu carne y tu sangre.
Si tienes corazón de niño
y no tienes ningún amigo,
ve y pon en las ramas el anillo de prometido
y en tu ojal una hoja de árbol.
Deja a las mujerzuelas y a tu pueblo
rufianesco, Romos Filyras*.
Al caer en un abismo feroz,
conserva el cetro y la lira.
| | | | * Como señala Savidis, Romos Filyras, poeta de la generación anterior a Cariotakis, escribió un poema donde llama al pueblo "rufián" (mastropós) y le acusa de llevarle al abismo:
ΜΟΙΡΑ ΑΓΕΙ A MI HADO SACRÍLEGO
Ά, στο λαό πώς μ' έριξεν η μοίρα, ¡Ay! ¡cómo me arrojó entre el pueblo el destino!
πώς μ'έκρουσε στην θείαν ανατροφή ¡Cómo me aplastó contra esa educación divina!
και μ'άφησεν ο δύσμοιρος και πήρα Me abandonó y el desdichado cargué
τη χλεύη, τη βρισιά και τη ντροπή! injurias, insultos y verguenza.
Όχλε λαέ, βαρβάρων σπέρμα νόθο, Pueblo zafio, bastarda semilla bárbara,
πού τη βρίσκεις την κρίση και χτυπάς ¿qué juicio encuentras en ti y golpeas
στη ρίζα τον ακόρεστό μου πόθο. de raíz mi anhelo insaciable?
Ά, μαστρωπέ, στην άβυσσο με πας! ¡Ay rufián, me arrastras al abismo!
Este poeta perdió el juicio atacado por la sífilis (destino que temía también K. Cariotakis y que quizá fue su principal motivo para suicidarse). |  Avellinou © 22-08-2014 @ 21:46 |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
