 |
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης
Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει, μας κυνηγάει
Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα
γύρω στην καρδιά μας το συρματόπλεγμα
γύρω στην ελπίδα το συρματόπλεγμα
Πολύ κρύο, πολύ κρύο, πολύ κρύο εφέτος
Πιο κοντά, πιο κοντά
μουσκεμένα χιλιόμετρα μαζεύονται γύρω τους
Μέσα στις τσέπες του παλιού πανωφοριού τους
έχουν μικρά τζάκια να ζεσταίνουν τα παιδιά
Κάθονται στον πάγκο κι αχνίζουν
απ’ τη βροχή και την από στάση
Η ανάσα τους είν’ ο καπνός ενός τραίνου
που πάει μακριά, πολύ μακριά
Κουβεντιάζουν
και τότε η ξεβαμμένη πόρτα της κάμαρας
γίνεται σαν μητέρα που σταυρώνει τα χέρια της
κι ακούει
Πιο κοντά, πιο κοντά
Τούτες τις μέρες...
Πιο κοντά, πιο κοντά
|  |
Lyrics: Yiannis Ritsos
Music: Hristos Leodis
First version: Nikos Xylouris
These days the wind hunts us, hunts us [2x]
Around every glance, the barbed wire
Around our heart, the barbed wire
Around hope, the barbed wire
Very cold, very cold, very cold this year
Closer, closer
wet kilometers gather around them [2x]
Inside the pockets of their old overcoat
they have small fireplaces for the children to get warm
They sit on the bench and give off steam
from the rain and the distance
Their breath is the smoke of a train
that goes far, very far
that goes far, very far
They converse
and then the bedroom door of which the paint has been worn off
becomes like a mother who crosses her arms
and listens
Closer, closer
These days. . .
Closer, closer
| |
