 |
Στίχοι: Αντώνης Ανδρικάκης
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Βαρδής
Βαρέθηκα να ζω με ενδεχόμενα
συγκρίσεις, προηγούμενα κι επόμενα
να χάνω το παρόν που αυτό με καίει
και ύστερα να ψάχνω τι μου φταίει
Βαρέθηκα να βλέπω τα συμπτώματα
να γράφω διευθύνσεις και ονόματα
ανθρώπων που μου γύρισαν τις πλάτες
βαρέθηκα εμπόρους και πελάτες
Να κάνουνε στο χρόνο μου κατάληψη
να ζω το ίδιο έργο σ’ επανάληψη
οθόνες να κοιτάω κι αριθμούς
να κάνω μια ζωή συμβιβασμούς...
Βαρέθηκα τον άψυχο τον έρωτα
τα βράδια με τους φίλους τα ξενέρωτα
Βαρέθηκα τους στίχους, τα συνθήματα
τα λόγια και τα εύκολα αισθήματα...
Βαρέθηκα να κρίνω τα φαινόμενα
να είμαι μόνο για παραλειπόμενα
προβλέψεις ισχυρών να δικαιώνω
να βλέπω των ονείρων μου το φόνο
Με ρίξαν στου αιώνα τα απόβλητα
και έχασα τα λίγα τα απόλυτα
σ’ αυτό που λεν αυτοί πολιτισμό
εγώ βαράω το συναγερμό...
|  |
Text: Adonis Andrikakis
Musik: Adonis Vardis
Uraufführung: Adonis Vardis
Ich habe es satt, mit Eventualitäten zu leben,
mit Vergleichen zwischen Vergangenem und Kommendem,
die Gegenwart zu versäumen, die mich quält,
und dann danach zu suchen, was an all dem Schuld ist.
Ich habe es satt, die Symptome zu sehen,
Adressen und Namen von Menschen aufzuschreiben,
die mir den Rücken gekehrt haben,
ich habe Händler und Kunden satt.
Dass man von meiner Zeit Besitz ergreift,
dass ich dasselbe Stück in Wiederholung erlebe,
dass ich auf Bildschirme und Zahlen schaue,
dass ich ein Leben lang Kompromisse mache.
Ich habe die seelenlose Liebe satt,
die öden Abende mit den Freunden.
Ich habe die Mauern und die Parolen satt,
die Worte und die oberflächlichen Gefühle.
Ich habe es satt, die Phänomene zu beurteilen,
nur für das, was übrig bleibt, gut zu sein,
den Vorhersagen Mächtiger gerecht zu werden,
den Mord an meinen Träumen mitanzusehen.
Sie haben mich zum Müll des Jahrhunderts geschmissen
und ich habe das Wenige verloren, das absoluten Wert besitzt.
Bei dem, was sie Zivilisation nennen,
schlage ich Alarm.
| |
