Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Camino
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130160 Τραγούδια, 269307 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Camino - 2346 Αναγνώσεις         
    

Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Τώρα μακραίνουμε
πύργοι, παλάτια.
Κλαίνε μου οι θύμησες,
κλαίνε τα μάτια.

Τώρα θανάσιμη
νύχτα με ζωνει.
Μέσα μου ογκώνονται
οι άφραστοι πόνοι.

Μ’ είδαν προσπέρασαν
όσοι αγαπάω.
Μόνος απόμεινα
κι έρημος πάω.

Πόσο τ’ ανέβασμα
του άχαρου δρόμου!
Στρεφω κοιτάζοντας
προς τ’ όνειρό μου.

Μόλις και φαίνονται
οι άσπρες εικόνες.
Τ’ άνθη χαμόγελα
μες στους χειμώνες.

Μ’ είδαν προσπέρασαν
όσοι αγαπάω.
Μόνος απόμεινα
κι έρημος πάω.

Αεροσαλεύουνε
κρίνοι και χέρια.
Ήλιοι τα πρόσωπα.
μάτια τ’ αστέρια.

Είναι και ανάμεσα
σ’ όλα η αγάπη.
Στο πρωτοφίλημα
κόρη που εντράπη.

Κι όλο μακραίνουνε
πύργοι, παλάτια.
Κλαίνε μου οι θύμησες
κλαίνε τα μάτια.


Letras de Canciones: Kostas Karyotakis
Música: Mikis Theodorakis
Primera representaci: Vasilis Papakonstadinou

Ahora se alejan*
torres, palacios.
Lloran mis recuerdos
lloran los ojos.

Ahora una noche
mortal me ciñe.
En mi interior se acumulan
dolores indecibles.

Me vieron y pasaron de largo
cuantos amo.
Me quedé solo.
Y ando en soledad.

Cuántas veces subo
el camino desagradable.
Vuelvo mirando
hacia mi sueño.

Apenas aparecen
las imágenes blancas
las flores, sonrisas,
entre los inviernos.

Me vieron y pasaron de largo
cuantos amo.
Me quedé solo.
Y ando en soledad.

Se agitan en el aire
los lirios y las manos,
soles y rostros
ojos y estrellas.

En todo
está el amor,
niña pudorosa
en su primer beso.

Se alejan de contínuo
torres, palacios.
Lloran mis recuerdos
lloran los ojos.

 En el texto aquí recogido el primer verso dice Τώρα μακραίνουμε "Ahora nos alejamos". No oigo bien si eso es también lo que canta Vasilis Papakonstantinos, aquí
https://www.youtube.com/watch?v=Gi-0n2aNgC0 . Me extrañaría, porque supondría o bien que faltaba un "apó" y que el caso gramatical de "pyrgoi" es erróneo (hubiera debido ser "pyrgous"); o bien que "nosotros" (el sujeto elíptico) nos identificamos con "torres y palacios". Prefiero traducir como si pusiera Τώρα μακραίνουνε, como en la última estrofa.

Me atengo al texto en la estrofa "En todo
está el amor,
niña pudorosa
en su primer beso."
Quizá falte una sigma detrás de κόρη (niña). Entonces el amor en vez de ser como una niña, sería "de una niña", en alusión al amor de Kostas Karyotakis por María Polyduru.
   Avellinou © 09-05-2016 @ 01:07

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο