 |
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Zulfi Livaneli
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Με φυτέψανε πάνω σε καμένη γη
Ήλιος κι άνεμος κι ούτε γύρω μια πηγή
Και μου ζητάς να γίνω δέντρο δροσερό
Δεν μπορώ. Είναι πια αργά
Το διψασμένο κλαρί δεν λυγά
Φύγε. Δεν υπάρχει γιατρειά
Δεν υπάρχει γιατρειά.
Πικρά φιλιά καίνε στα χείλη μου
Στο καλό, Απρίλη μου
άσε με στην ερημιά του καημού
Στα στρατόπεδα κι από κει στην προσφυγιά
Κάτσε μέτρησε πόσα χώρεσ’ η καρδιά
και ξαφνικά μέσα στο δρόμο μου εσύ
Δυνατό, κόκκινο κρασί
Αχ, τι παιχνίδια μας παίζ’ η ζωή...
Φύγε. Δεν υπάρχει γιατρειά.
Δεν υπάρχει γιατρειά.
Πικρά φιλιά καίν’ στα χείλη μου
Στο καλό, Απρίλη μου
άσε με στην ερημιά του καημού.
|  |
Text: Lefteris Papadopoulos
Musik: Zulfi Livaneli
Uraufführung: Maria Faradouri
Sie haben mich eingepflanzt in verbrannte Erde
Sonne und Wind, doch nirgends eine Quelle
Und du verlangst von mir, ich soll ein frischer Baum werden
Ich kann nicht. Es ist zu spät
Der dürstende Zweig biegt sich nicht
Geh. Es gibt keine Heilung
Es gibt keine Heilung.
Bittere Küsse brennen auf meinen Lippen
Alles Gute, mein April
lass mich in der Einsamkeit des Kummers
In den Lagern und von dort auf der Flucht
Schau mal, miss wieviel das Herz ertragen hat
und plötzlich du mitten auf meinem Weg
Starker, roter Wein
Ach, was für Spiele das Leben mit uns spielt …
Geh. Es gibt keine Heilung.
Es gibt keine Heilung.
Bittere Küsse brennen auf meinen Lippen
Alles Gute, mein April
lass mich in der Einsamkeit des Kummers.
| |
