 |
Στίχοι: Πάνος Φαλάρας
Μουσική: Goran Bregovic
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Φραγκούλης
Στης νύχτας χάνομαι το ουρλιαχτό.
Αέρας τρίζει το κενό.
Η πόλη μοιάζει σαν ξωτικό
και τη ζωή μου πνίγει.
Τι είναι γύρω μου αληθινό;
Το πρόσωπό σου μακρινό
και τ’ όνειρό μου πιο γυμνό,
κι οι φίλοι μου έχουν φύγει
απ’ την πόλη του θανάτου.
Πυκνή ομίχλη, ανησυχώ
στης απουσίας την ηχώ.
Το μέλλον νιώθω να ’ναι στεγνό
σαν μυστική παγίδα.
Μες στον ορίζοντα της μοναξιάς
ακούω χτύπους της καρδιάς
σαν να ’ναι σπίθες κάποιας φωτιάς
και φεύγω μ’ όσα είδα
απ’ την πόλη του θανάτου.
Απ’ την πόλη του θανάτου.
Ν’ ακούσω θέλω μαντολίνα.
Μες στων ματιών σου τον ουρανό
το θάνατο ξεχνώ,
το σώμα νιώθω ζωντανό.
Βαθιά μου αλλάζουν όλα.
Τριγύρω άρρωστοι και σκυθρωποί,
μα η αγάπη μια ριπή
που κομματιάζει τη σιωπή.
Μαζί σου φεύγω τώρα
απ’ την πόλη του θανάτου.
Απ’ την πόλη του θανάτου.
Σου μιλώ με μαντολίνα.
|  |
Tекст: Panos Falaras
Mузика: Goran Bregovic
Прва представа: Mihalis Fraykoulis
Губим се у урлику ноћи.
Ветар гребе празнину.
Град личи на утвару
и гуши ми живот.
Шта је око мене стварно?
Лице ти је издужено
и мој сан је још више го,
а моји пријатељи су отишли
из града смрти.
Густа је магла, бринем се
у звуку одсуства.
Осећам да је будућност сува
као тајна клопка.
На хоризонту самоће
чујем откуцаје срца
као да су искре неке ватре
и одлазим са свим што сам видео
из града смрти.
Из града смрти.
Жeлим да чујем мандолину.
На небу твојих очју
заборављам смрт,
осећам живо тело.
Дубоко у мени се све мења.
Уоколо су болесници и намргођени,
али љубав је хитац
што уништава тишину.
Са тобом одлазим сада
из града смрти.
Из града смрти.
Причам ти мандолином.
| |
