 |
Στίχοι: Κωστής Μαραβέγιας
Μουσική: Πάνος Μουζουράκης
Πρώτη εκτέλεση: Πάνος Μουζουράκης
Το ύφος μου λίγο χαμένο,
λίγο μελαγχολικό,
Ίσως να φταίει αυτός που φταίει,
ίσως να φταίω πάλι εγώ
Ίσως εγώ κι αυτό που φταίει,
να ‘χουμε κάτι τις κοινό
Ίσως να φταίμε και οι δυο μας
ή κανένας απ’ τους δυο.
Θέλω όταν φταίω να το λέω,
να μπορώ να αντιληφθώ,
Πως άμα κλαίω όταν δε φταίω,
ίσως να φταίω και λίγο εγώ.
Ίσως κανένας μας δε φταίει,
μπορεί να είναι όλα γραφτά,
παιχνίδια να είναι όλα της μοίρας
που δεν αλλάζουν τελικά.
Μα όσοι γκρινιάζουν κι αναστενάζουν,
μήπως κάτι καλό συμβεί,
με όλους τα βάζουν και σου φωνάζουν,
«δεν είχα άλλη επιλογή».
Μα ποιος θα σου πει τι είναι ωραίο,
τι είναι σωστό και ηθικό,
ποιος θα μου πει και τι να κάνω,
τι είναι κακό και τι καλό.
Άμα δε μάθεις ν’ αγαπάς
θα πρέπει να μάθω πρώτα εγώ,
Να σ’ αγαπώ όποιος κι αν είσαι
ή όποιος θέλεις να είσαι εσύ
Θα με μισείς, θα μ’ εκδικείσαι,
που θ’ αγαπώ τόσο πολύ.
Κι όλους αυτούς που θα μ’ αγαπάνε
θα μισείς τώρα εσύ,
Όμως κι αυτοί κακία δεν κρατάνε
και θα σ’ αγαπούν κι αυτοί.
Θα ψάχνεις λοιπόν στα ίδια μέρη
απ’ την αγάπη να κρυφτείς,
Ασφάλεια θα βρεις ξανά στο χέρι
αυτού που σου ‘μαθε να μισείς.
Και ίσως μια μέρα να ξυπνήσεις
με ύφος μελαγχολικό
κι αντί το κενό σου να γεμίσεις,
να ψάχνεις ποιος να φταίει γι’ αυτό.
Που ήρθανε τα πράγματα έτσι
και πήραν άσχημη τροπή.
Να σκεφτείς αυτός που φταίει κλαίει,
και μήπως να κλαίει από ντροπή.
Κι αν το κεφάλι σου το σκύψεις,
το δάκρυ σου να μη φανεί.
Κι άμα στη σκέψη υποκύψεις,
ότι φταις και λίγο εσύ.
Αυτό είναι μια καλή αρχή.
|  |
Lyrics: Kostis Maraveyias
Music: Panos Mouzourakis
First version: Panos Mouzourakis
My look is a bit lost,
A bit melancholic,
Maybe the one to blame is to one to be blamed
On the other hand maybe I am to blame
Maybe the one to blame and myself
Have something in common
Maybe both of us are to be blamed
Or none of us.
I want to admit it when I am the one to blame
To be able to realise
That if I cry when I am not to be blamed,
Maybe I am to be blamed, just a little.
Maybe none of us is to be blamed,
Maybe it's all written,
Fate's games
That cannot be changed.
But everybody grumble and sigh,
In case something good is to happen,
They blame the others and they shout at you,
Saying: I didn't have any other choice.
But who is to say what is beautiful,
What is right and what is moral,
Who is to tell me what to do,
What is good and what is bad.
If you don't learn how to love,
I will have to be the first to learn.
To love you whoever you are
Or whoever you want to be
You will hate me, you will avenge me,
Because I will love that much.
And all the ones that love me
You will now hate them,
But they won't hold it against you
And they will love you as well.
That's why you'll be searching in the same places
To hide from love,
You will once again find safety
To the one that taught you to hate.
And maybe one day you'll wake up
With a melancholic look
And instead of feeling your emptiness,
You'll search for the one to be blamed
For how things are now
For how things turned out bad.
Think that the one who is to be blamed cries
And maybe he cries because he's ashamed.
And if you look down
To hide your tears
And if you surrender to that thought
That maybe you are to be blamed just a little.
Then that's a good start.
| |
