 |
Στίχοι: Σπύρος Γιατράς
Μουσική: Αλέκος Χρυσοβέργης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Κάθε δάκρυ και μια θάλασσα μπροστά μας
κι από πάνω μοναχά ο ουρανός.
Μια αγάπη που είχε μπει στα κόκκαλά μας,
πέφτει τώρα όπως ο χαρταετός.
Χωρισμένο το δωμάτιο στη μέση,
σε μια ατμόσφαιρα που είναι εχθρική.
Το ταβάνι πάει καιρός, που έχει πέσει
και η πόρτα είναι μονίμως ανοιχτή.
Χτύπα κατάστηθα, μην αστοχήσεις
μόνο τον πόνο μπορείς να χαρίσεις,
χτύπα...!!!
Χτύπα, το σώμα μου όρθιο μένει,
μα η καρδιά μου είναι γονατισμένη,
χτύπα....!!!
Κάθε νύχτα το μαρτύριο αρχίζει
και δε λέει να τελειώσει, ως το πρωί.
Μπρος στο ψέμα η αλήθεια κοκκινίζει,
σαν δραπέτης τρέχει τώρα να κρυφτεί.
Η αγάπη μας κοιτάζει απ΄τον καθρέφτη
μια τον έναν μια τον άλλον σιωπηλά
και η αυλαία του έρωτά μας τώρα πέφτει,
γιατί παίζαμε κι οι δυο μας χαμηλά.
|  |
Text: Spyros Yiatras
Musik: Alekos Hrysoveryis
Uraufführung: Nikos Oikonomopoulos
Die Meere sind voll Tränen gestanden,
die in den Himmel ragen.
Unsere Liebe, die wir in den Knochen haben,
fliegt jetzt weit wie ein Papierdrachen.
Die Wohnung wird leer,
Die Lade ist gespannt.
Das ist Höchstgrenze,
Meine offene Tür ist allein!
Schlag mich gerade ohne Fehler!
Meinem Schmerz machst du Weh!
Schlag...!!!
Schlag, ich bin in ganzer Grösse,
Ich hab aber mein Herz unterjocht,
Schlag....!!!
Jede Nacht ist die reinste Plage
ohne Ende bis zum Morgengrauen.
Die Wahrheit errötet für die Lüge,
Sie will, wie ein Dieb, wegzulaufen.
Unsere Liebe fand ihren Niederschlag,
Kein Wort hat sie zu mir und zu dir.
Es fiel uns wie Schuppen von den Augen,
deshalb haben wir beide hier verspielt.
| |
