 |
Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Χριστόφορος Γερμενής
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Πάνε δυο μήνες που μοιάζουν χρόνια,
την ξεχασμένη σου, χθες, βρήκα την κολώνια.
Θ’ ανοίξω, είπα, το άρωμά σου
μήπως και κάτι από σένα θυμηθώ.
Εγώ που πέθαινα για σένα, για φαντάσου,
δύσκολο είναι τη μορφή σου να σκεφτώ.
Να μην τολμήσεις να μου μιλήσεις,
αν κάποιο βράδυ
στα όνειρά μας ξαφνικά συναντηθούμε.
Να μην τολμήσεις,
γιατί αν μ’ αγγίξεις και στα μάτια κοιταχτούμε,
φωτιά θα πάρουμε, και θα καούμε.
Πάνε δυο μήνες που ζούμε χώρια,
τα όνειρά μου αταξίδευτα βαπόρια,
Θα φύγω, είπα, για άλλα μέρη,
γιατί στο χώμα σου δε φύτρωσε ζωή.
Θα πάω κάπου που κανείς να μη με ξέρει
το παραμύθι μου να φτιάξω απ’ την αρχή.
Να μην τολμήσεις να μου μιλήσεις,
αν κάποιο βράδυ
στα όνειρά μας ξαφνικά συναντηθούμε.
Να μην τολμήσεις,
γιατί αν μ’ αγγίξεις και στα μάτια κοιταχτούμε,
φωτιά θα πάρουμε, και θα καούμε.
|  |
Text: Vasilis Yiannopoulos
Musik: Hristoforos Yermenis
Uraufführung: Nikos Oikonomopoulos
Zwei Monate sowie zwei Jahre sind vergangen...
Ich fand dein vergessenes Kölnischwasser...
Ich wollte deinen Geruch entdecken,
um mir deine Schönheit vorzustellen
Du hast gedacht, dass ich gestorben bin
aber deine Schönheit ist die reinste Plage für mich!
Unterstehe dich bloß,
mit mir zu reden,
wenn wir uns plötzlich
im Traum treffen!
Wenn wir einander ins Gesicht sehen,
werden wir beide in Flammen stehen!
Zwei Monate ist es her, dass wir nicht zusammen sind...
All meine Träume wurden zerschlagen...
Ich will in alle vier Winde gehen,
Es gibt hier mit dir kein Leben!
Ich werde woanders hingehen, wo mich niemand kennt,
Das wird der Anfang für mein neues Märchen!
Unterstehe dich bloß,
mit mir zu reden,
wenn wir uns plötzlich
im Traum treffen!
Wenn wir einander ins Gesicht sehen,
werden wir beide in Flammen stehen!
| |
