 |
Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Αλέξια
Οι υπάλληλοι όλοι λιώνουν και τελειώνουν
σαν στήλες δύο δύο μες στα γραφεία.
Ηλεκτρολόγοι θα ‘ναι η πολιτεία
κι ο θάνατος που τους ανανεώνουν.
Κάθονται στις καρέκλες, μουτζουρώνουν
αθώα λευκά χαρτιά χωρίς αιτία.
"Συν τη παρούση αλληλογραφία
έχομεν την τιμήν..." διαβεβαιώνουν.
Και μοναχά η τιμή τους απομένει,
όταν ανηφορίζουνε τους δρόμους,
το βράδυ στις οχτώ, σαν κουρντισμένοι.
...Παίρνουν κάστανα σκέφτονται τους νόμους,
σκέπτονται το συνάλλαγμα τους ώμους
σηκώνοντας οι υπάλληλοι, οι καημένοι...
|  |
Lyrics: Kostas Karyotakis
Musica: Mikis Theodorakis
Prima esecuzione: Vasilis Papakonstadinou
Altri spettacoli:
Alexia
Tutti gli impiegati si consumano e si scaricano
come batterie, a due a due, negli uffici.
E a comandare saranno gli elettricisti
e la morte che li rinnova.
Siedono sulle sedie, scarabocchiano,
innocenti carte bianche, senza motivo.
"Con la presente corrispondenza
abbiamo l'onore..." certificano.
E solo l'onore rimane loro,
quando scendono in strada,
la sera alle otto, come dei robot.
...Raccolgono le castagne, pensano alle leggi,
pensano al cambio valutario, alzando le spalle,
gli impiegati, gli infelici...
| |
