 |
Στίχοι: Βαγγέλης Σίμος
Μουσική: Αντώνης Πολίτης
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Καλογιάννης
Θυμάμαι τα όμορφα της νιότης μας τα χρόνια
τότε που τρέχαμε παιδιά στις γειτονιές
τα γιασεμιά στολίζανε θυμάμαι τα μπαλκόνια
γέλια τραγούδια στου Άι Γιάννη τις φωτιές
Τώρα αλλάξαν οι καιροί
και να γελάσει δεν μπορεί
πια η καρδιά μας
τριγύρω τόση μοναξιά
κι είναι η κάθε μας μιλιά
τα βάσανα μας τα βάσανα μας
Θυμάμαι που παίζαμε παιδιά μες τις Αλάνες
σκηνές αξέχαστες που μού `ρχονται στο νου
μας κυνηγούσαν θυμάμαι να διαβάσουμε οι μάνες
μα εμείς πηγαίναμε κρυφά στα ραντεβού
|  |
Text: Vangelis Simos
Musik: Adonis Politis
Uraufführung: Adonis Kaloyiannis
Ich erinnere mich an die schönen Jahre unserer Jugend
damals als wir Kinder in den Vierteln herumrannten
Jasmin, erinnere ich mich, schmückte die Balkone
Lachen, Lieder, als die Johannesfeuer brannten
Jetzt haben die Zeiten sich geändert
und unser Herz
kann nicht mehr lachen
ringsum soviel Einsamkeit
und jedes unserer Worte heißt
Ach, wir haben nichts zu lachen
Ich erinnere mich wie wir als Kinder spielten im Gelände
unvergessliche Szenen kommen mir in den Sinn
die Mütter, erinnere ich mich, wollten uns zum Lernen drängen
doch wir gingen heimlich zum Rendezvous hin
| |
