 |
Στίχοι: Μιχάλης Κακογιάννης
Μουσική: Μιχάλης Χριστοδουλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Ένα Σαββάτο Σαββάτο την αυγή
ξεκίνησε η κραυγή
απ’ την Κερύνεια κι έφτασε
στον Πόντο και στη Σμύρνη
Ματώσανε οι θάλασσες
κι οι ουρανοί γεμίσαν
κόκκινα μισοφέγγαρα
πληγές που δεν εκλείσαν
Και ράγισαν τα μνήματα
τα δέντρα γονατίσαν
Χριστέ μου τόσα κρίματα
τα μάτια σου πώς τα `δανε
και δεν τα σταματήσαν
κόκκινα μισοφέγγαρα
πληγές που δεν εκλείσαν
|  |
Lyrics: Mihalis Kakoyiannis
Musica: Mihalis Hristodoulidis
Prima esecuzione: Yioryos Dalaras
Un sabato, un sabato all'alba
si levò un urlo,
e da Kerinia raggiunse anche
il Ponto e Smirne.
I mari sanguinarono
e i cieli furono pieni
di mezzelune, rosse
come piaghe che non rimarginano.
E i cimiteri rovinarono,
gli alberi si piegarono,
Cristo mio, tanti peccati
gli cchi tuoi, quando li videro?
E non si fermarono
le mezzelune, rosse
come piaghe che non rimarginano.
| |
