 |
Στίχοι: Σταμάτης Κραουνάκης
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Παπίου
Άλλες ερμηνείες:
Μελίνα Κανά
Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω
Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο
Χάθηκα κι εγώ κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ’ άστρα μες στη λασπουργιά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
μου `γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι
Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο
|  |
Teksty: Stamatis Kraounakis
Muzyka: Stamatis Kraounakis
Pierwszy występ: Dimitra Papiou
Inne spektakle:
Melina Kana
Nie ma mórz co dałyby mi dom
W kocim ciele skryta rybia dusza
Choć co wieczór wabi zgubna toń
Raz do gwiazd a raz na skraj przepaści ruszam
Za czymś ciągle gnam jak rozbitek sam
Me dzieje jak pościele w których papierosy zduszam
Ta noc zostanie tutaj
Na wieki lodem skuta
Dwie dusze w niej schronienia nie zastały
I w świat odeszły same obce i potępiane
Przyziemnej swej miłości tam zaznały
W pewną noc Kazantzidisa głos
Morzem był i wiódł mnie jak niczyją
Gwiazdy spadły na mokradła wprost
Czarnym łotrem bywa czas i czarną żmiją
Serce dało znać pora już jest wstać
Tu wszystko już dopala się - czas zew podróży przyjąć
Ta noc zostanie tutaj
Na wieki lodem skuta
Dwie dusze w niej schronienia nie zastały
I w świat odeszły same obce i potępiane
Przyziemnej swej miłości tam zaznały
| |
