 |
Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
Ξέρω ένα λιμάνι μ’ αραγμένα πλοία
που όλο περιμένουν κάποιους ναυτικούς.
Έτσι είν’ η ζωή μας όλο σου φωνάζω
μα δε με πιστεύεις ούτε και μ’ ακούς.
Με αεροπλάνα και λεωφορεία
έλα να σε πάρω απ’ αυτή τη γη.
Σήκωσε κι απόψε ο αγέρας σκόνη
και ο κόσμος μοιάζει μ’ άδειο μαγαζί.
Φωτεινές ρεκλάμες, τουρισμός, γραφεία
μουσικές που κλαίνε στους Λυκαβηττούς.
Έτσι είν’ η ζωή μας όλο σου φωνάζω
μα δε με πιστεύεις ούτε και μ’ ακούς.
|  |
Lyrics: Mihalis Bourboulis
Musica: Stavros Kouyioumtzis
Prima esecuzione: Viky Mosholiou
Conosco un porto con navi ormeggiate
che sempre aspettano dei marittimi.
Così è la nostra vita: sempre io ti chiamo
ma tu non credi in me e non mi ascolti.
Con aeroplani e autobus,
suvvia, ti voglio portare via da questa terra.
Anche questa notte il vento ha sollevato polvere
e il mondo sembra un negozio vuoto.
Luminosi annunci pubblicitari, turismo, agenzie,
musiche struggenti sul Licabetto.
Così è la nostra vita: sempre io ti chiamo
ma tu non credi in me e non mi ascolti.
| |
