 |
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Τάκης Μπίνης
Στης Σαλαμίνας τα νερά
καράβι ταξιδεύει
κι ένα κορίτσι στη στεριά
τη μάνα του γυρεύει
Ρίχνει σταυρό στη θάλασσα
πετροβολάει το χώμα
δώδεκα χρόνια πέρασαν
και τη θυμάται ακόμα
Μάνα που πάλευες μες στα λιμάνια
δίχως χαμόγελα και περηφάνια
μάνα που λύγισες μες στα μουράγια
μάνα μου μάνα μου κυνηγημένη
από τη κούνια σου στη Μενεμένη
Στης Σαλαμίνας τα νερά
κοιμάται το φεγγάρι
κι ένα κορίτσι στη στεριά
για τ’ όνειρο σαλπάρει
Βλέπει της Σμύρνης τη φωτιά
του Κορδελιού τη στάχτη
κι ένα λουλούδι που άνθιζε
στου κήπου τους τον φράχτη
Μάνα που πάλευες μες στα λιμάνια
δίχως χαμόγελα και περηφάνια
μάνα που λύγισες μες στα μουράγια
μάνα μου μάνα μου κυνηγημένη
από τη κούνια σου στη Μενεμένη
|  |
Tekst: Nikos Ykatsos
Muziek: Stavros Xarhakos
Eerste optreden: Takis Binis
Op de zee bij Salamina
vaart een schip
en een meisje aan wal
zoekt haar moeder.
Ze gooit een kruis in zee
en stenen op de grond;
twaalf jaar verstreken,
maar nog steeds herinnert ze zich haar.
Moeder, je worstelde ermee in de havens,
zonder glimlach of trots;
moeder, je boog ervoor op de kades;
mijn moeder, mijn moeder, opgejaagd
van in je wieg in Menemenis.
Op de zee bij Salamina
slaapt de maan
en een meisje aan wal
licht het anker naar de droom.
Ze ziet de brand in Smyrna,
de as van Kordelio,
en een bloem die bloeide
bij het hek van hun tuin.
Moeder, je worstelde ermee in de havens,
zonder glimlach of trots;
moeder, je boog ervoor op de kades;
mijn moeder, mijn moeder, opgejaagd
van in je wieg in Menemenis.
| |
