 |
Στίχοι: Αλέκος Καγιάντας
Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
Άλλες ερμηνείες:
Χαρούλα Αλεξίου & Δήμητρα Γαλάνη
Μια παλιά φωτογραφία
κι ένα γράμμα ξεχασμένο
κάποιο όνειρο χαμένο
μου θυμίσανε ξανά.
Και στα χέρια σαν το πήρα
με λαχτάρα όπως πρώτα
άνοιξε του νου η πόρτα
και προβάλλαν τα παλιά.
{Οι αναμνήσεις γίνανε βόλια
να πέτρωνες καρδιά μου δόλια
να πέτρωνες καρδιά μου δόλια
να μη σε πλήγωναν.}
Μέσα απ’ τη φωτογραφία
πάλι μου χαμογελούσε
και στο γράμμα μου μιλούσε
όπως τότε τρυφερά.
Και ξανάζησα για λίγο
τα παλιά τα χτυποκάρδια
τ’ αξημέρωτα τα βράδια
τα ατέλειωτα φιλιά.
{Οι αναμνήσεις γίνανε βόλια
να πέτρωνες καρδιά μου δόλια
να πέτρωνες καρδιά μου δόλια
να μη σε πλήγωναν.}
|  |
Lyrics: Alekos Kayiadas
Musica: Yioryos Zabetas
Prima esecuzione: Viky Mosholiou
Altri spettacoli:
Haroula Alexiou & Dimitra Yalani
Una vecchia fotografia
e una lettera dimenticata,
qualche sogno perduto
mi sono di nuovo tornati in mente.
Quando la ho presa in mano
con bramosia, come prima cosa
la porta della mente si è aperta
e si sono affacciati i vecchi tempi.
{I ricordi sono diventati proiettili,
diventa di pietra, mio sventurato cuore,
diventa di pietra, mio sventurato cuore,
così non possono a ferirti.}
Nella fotografia
di nuovo mi sorrideva
e nella lettera mi parlava
teneramente, come a quei tempi faceva.
E ho rivissuto per poco
i vecchi batticuore,
le notti senza fine,
i baci interminabili.
{I ricordi sono diventati proiettili,
diventa di pietra, mio sventurato cuore,
diventa di pietra, mio sventurato cuore,
così non possono a ferirti.}
| |
