 |
Στίχοι: Κώστας Κινδύνης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη
Όταν τραγουδάω μόνη μου τα βράδια
είναι για να πέσω στη φωτιά
είναι που μετράω πάλι τα σημάδια
απ τα σκουριασμένα σου φιλιά
Όταν τραγουδάω μόνη μου τα βράδια
είναι για να πέσω στη φωτιά
είναι που σε φέρνω μέσα στα σκοτάδια
για να σε δικάσει η μοναξιά
Ποιος μου το πληρώνει το παράλογο
την πίκρα που με λιώνει, να τη γυρεύω εγώ
Όταν τραγουδάω μόνη μου τα βράδια
σπρώχνω το μαχαίρι πιο βαθιά
για να μην ξεχάσω πόσα χτυποκάρδια
πλήρωσα γι αυτή τη ερημιά
Όταν τραγουδάω μονή μου τα βράδια
βάζω στο λαιμό μου τη θηλιά
και σε ξαναφέρνω στη ζωή την άδεια
για να σε χορτάσω μια σταλιά
Ποιος μου το πληρώνει το παράλογο
την πίκρα που με λιώνει, να τη γυρεύω εγώ
|  |
Lyrics: Kostas Kindynis
Music: Hristos Nikolopoulos
First version: Dimitra Yalani
When I am singing alone in the evenings
is because I want to fall in the fire
is that I still count the spots
from your rusty kisses
When I am singing alone in the evenings
is because I want to fall in the fire
is that I bring you in the dark
so that loneliness will convict you
Who pays for me the irrational
to ask myself for the bitterness that kills me
When I am singing alone in the evenings
I push the knife deeper
so as not to forget how many heartbeats
I paid for this desert
When I am singing alone in the evenings
I place the loop around my neck
and I bring you to the empty life again
to get enough of you
Who pays for me the irrational
to ask myself for the bitterness that kills me
| |
