 |
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Πρώτη εκτέλεση: Ρένα Ντάλλια
Άλλες ερμηνείες:
Πίτσα Παπαδοπούλου
Μην κρατάς κλειστή την πόρτα,
άνοιξέ μου για να μπω,
είμαι μάνα και πονάω, το παιδί μας λαχταράω
που έχω μήνες να το δω.
Θέλω το σπλάχνο μας να δω,
να το φιλήσω λίγο
κι αν ακόμα με μισείς
χαράματα θα φύγω.
Δε γυρίζω σαν γυναίκα
που σε πίκρανα πολύ,
μα γυρίζω σαν μητέρα που σπαράζει νύχτα μέρα,
αχ! σαν τιο έρημο πουλί.
Θέλω το σπλάχνο μας να δω,
να το φιλήσω λίγο
κι αν ακόμα με μισείς
χαράματα θα φύγω.
Ας αγαπηθούμε πάλι
μια και φταίξαμε κι οι δυο,
ξαναπάρε με μαζί σου να `χει μάνα το παιδί σου,
αχ! να μην είναι ορφανό.
Θέλω το σπλάχνο μας να δω,
να το φιλήσω λίγο
κι αν ακόμα με μισείς
πρωί πρωί θα φύγω.
|  |
Lyrics: Kostas Virvos
Musica: Yriyoris Bithikotsis
Prima esecuzione: Rena Dallia
Altri spettacoli:
Pitsa Papadopoulou
Non tenere chiusa la porta,
aprimi, vorrei entrare,
sono una madre, e soffro, desidero ardentemente
da mesi di vedere nostro figlio.
Voglio vedere il frutto delle nostre viscere,
e baciarlo un poco
e, se ancora provi odio verso di me,
all'alba andrò via.
Non sto tornando come la donna
che ti ha amareggiato tanto,
ma torno come madre, che notte e giorno è straziata,
ah! misericordia! come un uccello nel deserto !
Voglio vedere il frutto delle nostre viscere,
e baciarlo un poco
e, se ancora provi odio verso di me,
all'alba andrò via.
Magari potessimo amarci di nuovo,
e una volta per tutte riconoscere che abbiamo avuto torto tutti e due,
riprendimi con te, perché tuo figlio abbia una madre,
ah! e non cresca orfano!
Voglio vedere il frutto delle nostre viscere,
e baciarlo un poco
e, se ancora provi odio verso di me,
all'alba andrò via.
| |
