 |
Στίχοι: Στάθης Δρογώσης
Μουσική: Στάθης Δρογώσης
Πρώτη εκτέλεση: Στάθης Δρογώσης
Ίσως να το ’χα φανταστεί
πως θα σε γνώριζα μια Κυριακή
σε μια άδεια πόλη φωτεινή
να στέκεις λυγερή, απόκοσμη.
Μιλήσαμε για μουσική
που άλλος κανείς δεν ξέρει
και φάγαμε και ήπιαμε
κείνο το μεσημέρι.
Θεέ μου ήσουν τόσο όμορφη
και ήταν καλοκαίρι.
Ρωτάω αν έχεις μυστικά
κι εσύ κοιτάς ψηλά στον ουρανό.
Tα τσακισμένα όνειρα τα κάνεις
να πετούν ψηλά μακριά από δω.
Τα χέρια σου στα χέρια μου,
η ανάσα μου δικιά σου.
Ίσως να το ’χα φανταστεί
πως θα ’τρεμα μπροστά σου.
Τα χέρια μου στα χέρια σου,
η ανάσα μου δικιά σου.
Ίσως να το’χα φανταστεί
πως θα σε γνώριζα μια Κυριακή.
Κι όμως δεν είχα φανταστεί
πως θα’ρθει αυτή η στιγμή
να φεύγεις μοναχή.
Τα χέρια σου στα χέρια μου,
η ανάσα μου δικιά σου.
Να μας ενώνει η μουσική,
να τρέμω εδώ μπροστά σου
Τα χέρια σου στα χέρια σου,
η ανάσα μου δικιά σου.
|  |
Lyrics: Stathis Droyosis
Music: Stathis Droyosis
First version: Stathis Droyosis
Maybe I had imagined it
that I would meet you on a Sunday
in an empty, bright city,
standing slimline, eerie.
We talked about music
that no one else knows about
and we ate and we drank
that afternoon.
God, you were so beautiful
and it was summer.
I ask if you keep secrets
and you look high at the sky.
You make the broken dreams
fly high away from here.
My hands in your hands
my breath yours.
Maybe I had imagined it
that I'd shudder in front of you.
My hands in your hands
my breath yours.
Maybe I had imagined it
that I would meet you on a Sunday.
Yet I hadn't imagined
that this moment would come
and you'd leave alone.
My hands in your hands
my breath yours.
The music connecting us,
I'm shuddering here in front of you
My hands in your hands
my breath yours.
| |
