 |
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Γιώργος Σαμπάνης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Σαμπάνης
Βόλτες στην παραλία, της μοναξιάς τοπία,
κι είσαι εκεί, σκιά στη γη.
Στιγμές μεγάλες και μοναδικές,
σε γέλια, κλάματα και σε βροχές, σπας τις σιωπές.
Είσαι δίπλα μου, στα ξενύχτια μου,
γλείφεις τόσες πληγές.
Έχεις μάτια θλιμμένα,
μ' αγαπάς, αλλά δεν μπορείς να μου το πεις.
Πιο πιστό κι από μένα, είσαι εκεί
όταν δεν είναι άλλος κανείς.
Αγριεύεις στο ψέμα,
πιο αθώα από άνθρωπο έχεις ψυχή,
κι εγκατάλειψης βλέμμα,
όταν φεύγω και κρατάω το κλειδί.
Μου θυμίζεις εμένα.
Όταν λυγίζω, ή σπάω, σε μένα όταν ξεσπάω,
είναι εκεί, σκιά στη γη.
Όταν φοβάμαι κι είμ' ανασφαλής,
για κάποιον είμαι το κέντρο της γης•
κι αν εσύ δε φανείς.
Είναι δίπλα μου, στα ξενύχτια μου,
σα σκιά μου στη γη.
Έχει μάτια θλιμμένα,
μ' αγαπάει, μα δεν μπορεί να μου το πει.
Μου θυμίζει εσένα,
το πιστό μου, το αλλοπρόσαλλο σκυλί.
Αγριεύει στο ψέμα,
πιο αθώα από άνθρωπο έχει ψυχή,
κι εγκατάλειψης βλέμμα,
όταν φεύγω και κρατάω το κλειδί.
Μου θυμίζει εμένα.
|  |
Lyrics: Eleana Vrahali
Music: Yioryos Sabanis
First version: Yioryos Sabanis
Walks on the beach, landscapes of loneliness,
and you are there, a shadow on the ground.
Big and unique moments,
in laughter, tears and in raining, you break the silence.
You are by my side when I stay up all night,
you lick so many wounds.
You have sad eyes,
you love me, but you can't tell me that.
More loyal than me, you are there
when no one else is.
You get angry with lying,
You have a soul that is more innocent than that of a human,
and (you have) an abandoning look,
when I leave and I hold the key.
You remind me of me.
When I bend or break, when I burst out on myself,
it is there, a shadow on the ground.
When I'm afraid and I'm insecure
I'm the center of the Earth for someone
even if you don't show up.
It is by my side when I stay up all night,
like my shadow on the ground.
It has sad eyes,
it loves me, but it can't tell me that.
It reminds me of you,
my loyal, capricious dog.
It gets angry with lying,
It has a soul that is more innocent than that of a human,
and (it has) an abandoning look,
when I leave and I hold the key.
It reminds me of me.
| |
