 |
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου
Αν ήταν όλα δίκαια
τ’ αδέρφια μου κι εγώ
θα φυτεύαμε κρινάκια
στα στρατόπεδα
Αν ήταν λίγο δίκαια
θ’ ανοίγαν μύτες με φιλιά
και θ’ άνθιζαν τα κράσπεδα
απ’ το αίμα της αγάπης.
Θα είχαμε τραγούδια
να ξεσήκωναν τα πλήθη
χωρίς κρυμμένες σκέψεις.
Θα είχαμε σημαίες
μ’ όλα τα χρώματα μπλεγμένα
-ως και τα παρεξηγημένα-
και λόγους να πιστέψεις.
Θα είχαμε παιδιά
που θα ψηλώνουν με τη μέρα.
Που θα ψηλώνουν
με τη μέρα - για τη μέρα.
Κι ιπτάμενα σκυλιά
να κυνηγούν πουλιά ανάμεσα στα σύννεφα.
Μη γελάς, το ονειρεύομαι συχνά.
Θα είχαμε γιορτές
και άσπρα χελιδόνια την άνοιξη να φτιάξουν.
Και μέρες φτερωτές
ν’ αδράξουμε τα χρόνια, προτού να μας αδράξουν.
|  |
Lyrics: Yerasimos Efangelatos
Music: Themis Karamouratidis
First version: Natasa Bofiliou
If everything were just
My brothers and I
Would plant small lilies
On the military camps
If things were a bit just
Noses with kisses would open
And the curbs would bloom
From the blood of love.
We would have songs
To uplift the crowds
Without hidden thoughts.
We would have flags
With all the colors blended
- even the misunderstood ones -
And reasons for you to believe.
We would have children
That would grow taller day by day.
That would grow taller
Day by day - for the day.
And flying dogs
Chasing birds among the clouds.
Don’t laugh, I dream about this often.
We would have celebrations
And white swallows to create the springtime.
And winged days
To seize the years, before they seize us.
| |
