 |
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Πέτρος Βαγιόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μαργαρίτης
Μιζέρια, φτώχεια, ανεργία
Μα πιο πολύ μισώ την αδικία
Σάμπως δεν υπάρχουν νόμοι
Μόνο το λαθροκονόμι
Περνά ο κοσμάκης βάσανα
Μα κάποιοι φταίν’ για όλα αυτά
Κι αν είμαι ένοχος κι εγώ
Αμέσως να τιμωρηθώ
Εγώ δεν είμαι δικαστής
Εγώ είμαι ένας τραγουδιστής
Βγαλμένος μέσ’ απ’ το λαό
Και όσο ζω θα τραγουδάω
«κοινωνία ένοχη, παλιοκοινωνία»
Κι όπως είπε ο Ντοστογιέφσκι
«έγκλημα και τιμωρία»
Μιζέρια, φτώχεια, ανεργία
Μα πιο πολύ μισώ την αδικία
Στον αδικημένο, καλοσύνη
Στον μπαγάσα, δικαιοσύνη
Φταίχτες, κλέφτες, φυλακή
Τέρμα η αλωπεκή
Όσοι κλέβουν τη μπουκιά
Ας πληρώσουν την απανθρωπιά
Εγώ δεν είμαι δικαστής
Εγώ είμαι ένας τραγουδιστής
Βγαλμένος μέσ’ απ’ το λαό
Και όσο ζω θα τραγουδάω
«κοινωνία ένοχη, παλιοκοινωνία»
Κι όπως είπε ο Ντοστογιέφσκι
«έγκλημα και τιμωρία»
|  |
Lyrics: Manolis Rasoulis
Music: Petros Vayiopoulos
First version: Yioryos Maryaritis
Misery, poverty, unemployment
But most of all I hate injustice
Maybe there are no laws
Only poaching
Common-folk go through suffering
But some people are to blame for it all
And if I am guilty too
Immediately I'm to be punished
I am not a judge
I'm a singer
A product of the people
And as long as I live I will sing
"Guilty society, crappy society"
And as Dostoevsky said
"Crime and punishment"
Misery, poverty, unemployment
But most of all I hate injustice
To the wronged, kindness
To average Joe Blow, justice
Guilty, thieves, prison
No more alopecia
Those who steal our food-bite
Let them pay for their inhumanity
I am not a judge
I'm a singer
A product of the people
And as long as I live I will sing
"Guilty society, crappy society"
And as Dostoevsky said
"Crime and punishment"
| |
