 |
Στίχοι: Βάνα Σωτηροπούλου
Μουσική: Αργύρης Λούλατζης
Πρώτη εκτέλεση: Φωτεινή Βελεσιώτου Φωνητικά: Μαζί με Αργύρη Λούλατζη
Ο έρωτας μου πάντα ξενιτιά
λιμάνια πέρασα μα δείχναν όλα ίδια.
Δεν έδενα , δε μάζευα πανιά
στο νου μου χάρτες είχα και ταξίδια.
Κι ήταν φορές που το πολύ έμοιαζε λίγο
θα μείνω έλεγα κι ήξερα πως θα φύγω.
Ο έρωτας μου πάντα ξενιτιά
κι ένα σκαρί που πότισε αλμύρα.
Δεν μπόρεσε κι ας έπιασε στεριά
να αλλάξει τα γραμμένα και τη μοίρα.
Κάθε βραδιά το όνειρο ξεθάβει
μια χούφτα θάλασσα κι ένα παλιό καράβι.
Ο έρωτας σου μόνο ξενιτιά
σπασμένες άγκυρες κι αστέρια για πυξίδα.
Δε θέλω να μου λύσουν τη γητειά
τη ξενιτιά σου θέλω για πατρίδα.
Κι είναι φορές που με τρομάζει η ζωή σου
μα εγώ ζωή λέω τη ζωή μόνο μαζί σου.
Κι ήταν φορές που το πολύ έμοιαζε λίγο
θα μείνω έλεγα κι ήξερα πως θα φύγω.
|  |
Lyrics: Vana Sotiropoulou
Music: Aryyris Loulatzis
First version: Fotini Velesiotou Fonitika: Mazi me Aryyri Loulatzi
My love was always a far-off land
And every port seemed like all the others.
I never tied, never rolled any sails,
I dreamt only of voyages and charts.
There were times when much was not enough
I’d say I’ll stay but always knew I’d go.
My love was always a far-off land
And a hull soaked in sea-brine.
Even when love found land at last
Fate and what was writ stayed the same.
Each night brings me to the same dream
A bit of sea and an ancient ship.
Your love is a far-off land,
With broken anchors and the stars for compass.
I yearn to remain under your spell;
And want your far-off land as my home.
There are times that your life frightens me
But then I say, only with you is life really true.
There were times when much was not enough
I’d say I’ll stay but always knew I’d go.
| |
