| |
 | Velay, la aurora - 2356 Αναγνώσεις   | | | |   |  |
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Γιώργος Κοτσώνης
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Καμένος & Σάνια Κρυστάλλη
Παν παν, τραβάνε παν παν τραβάνε
σκουντουφλάν κουτσαίνοντας οι χάροι.
Παν παν, τραβάνε παν παν οι σιδερόφραχτοι
με τις σπασμένες πόρτες με τους σπασμένους τους σταυρούς
με τους σπασμένους μήνες
κι η κοκκινόχρωμη φωτιά τους παίρνει το κατόπι
η σκοτομέθη τους σφαλά βλέπω καλά την στράτα.
Πίσω καπνίζουν τα χωριά κι οι πολιτείες μουγκρίζουν
και πίσω απ’ τα κατάμαυρα της πυρκαγιάς ντουβάρια
και πίσω από καπνών σταυρούς κι από σπαθιών γεφύρια
νάτη η αυγή τινάζοντας τον ήλιο, τον ήλιο της παντιέρας
η σάλπιγγα της λευτεριάς και τας τραβά του δίκιου.
| |
Letras de Canciones: Yiannis Ritsos
Música: Yioryos Kotsonis
Primera representaci: Kostas Kamenos & Sania Krystalli
Pam, pam van tirando, pam pam, van tirando
tropiezan y cojean los carontes*
Pam, pam, van tirando los forrados de hierro
con las puertas rotas, las cruces rotas
y los meses rotos.
Y la luz colorada los pisa los talones.
Detrás humean los pueblos y las ciudades mugen.
Y tras los tabiques requetenegros del incendio
y tras cruces de humos y puentes de espadas,
velay la aurora sacudiendo el sol de la bandera,
la trompeta de la libertad y el fulgor de lo justo.
| | | | Al final dice "και τ΄άσταμα του δίκιου" no "και τας τραβά του δίκιου" (que no tiene sentido: τας es un artículo que sólo se usa en katharevusa; se podría interpretar como και τα στραβά του δίκιου, (lo torcido de lo justo) pero ese oxímoron no encaja con el resto.
Caronte, "Jaros" es la personificación de la muerte |  Avellinou © 19-06-2018 @ 23:27 |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
