 |
Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μίκης Θεοδωράκης
Ο πατέρας εξορία και το σπίτι ορφανό
ζούμε μες στην τυραννία, στο σκοτάδι το πηχτό
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κλαίει κι η μάνα τώρα μόνη, κλαιν τα δέντρα, τα πουλιά
στην πατρίδα μας νυχτώνει, ορφανή η αγκαλιά
Κι έσυ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό
Μες στα σύρματα κλεισμένοι, μα η καρδιά μας πάντα ορθή
πάντα ο ίδιος όρκος μένει, λευτεριά και προκοπή
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό
|  |
Text: Mikis Theodorakis
Musik: Mikis Theodorakis
Uraufführung: Mikis Theodorakis
Der Vater in der Verbannung und das Haus verwaist
leben wir in Tyrannei, in tiefer Dunkelheit
und du, geschundenes Volk, vergiss nicht Oropós
Es weint die Mutter, alleine jetzt, es weinen die Bäume und Vögel
in unserm Vaterland wird's Nacht, niemand ist da, der einen hält
und du, geschundenes Volk, vergiss nicht Oropós
Hinter Drahtzaun eingesperrt, bleibt unser Herz doch immer aufrecht
der selbe Schwur gilt immer, Freiheit und Fortschritt
und du, geschundenes Volk, vergiss nicht Oropós
| |
