 |
Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαργαρίτα Ζορμπαλά
Άλλες ερμηνείες:
Ροδάμα
Χριστόφορος Σταμπόγλης
Οι στίχοι αυτοί μπορεί και να είναι οι τελευταίοι
οι τελευταίοι στους τελευταίους που θα γραφτούν
Γιατί οι μελλούμενοι ποιητές δε ζούνε πια
αυτοί που θα μιλούσανε πεθάναν όλοι νέοι
Τα θλιβερά τραγούδια τους γενίκανε πουλιά
σε κάποιον άλλο ουρανό που λάμπει ξένος ήλιος
Γένικαν άγριοι ποταμοί που τρέχουνε στη θάλασσα
και τα νερά τους δεν μπορείς να ξεχωρίσεις
Στα θλιβερά τραγούδια τους φύτρωσε ένας λωτός
να γεννηθούμε στο χυμό του εμείς πιο νέοι
|  |
Text: Manolis Anaynostakis
Musik: Mikis Theodorakis
Uraufführung: Maryarita Zorbala
Weitere Aufführungen:
Rodama
Hristoforos Staboylis
Diese Verse könnten die letzten sein
die letzten der letzten die geschrieben werden
Denn die zukünftigen Dichter leben nicht mehr
diejenigen, die sprechen würden, sind alle jung gestorben
Ihre traurigen Lieder sind Vögel geworden
unter einem anderen Himmel wo eine fremde Sonne scheint
Sie sind wilde Flüsse geworden, die zum Meere fließen
und ihre Wasser kannst du nicht unterscheiden
In ihren traurigen Liedern ist ein Lotos gewachsen
damit in seinem Saft wir Jüngeren geboren werden
| |
