 |
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Η βρύση του νιπτήρα στάζει αργά
μονότονο της μοναξιάς ρολόι
Η νύχτα τη σκιά της κυνηγά
και μένα το παράπονο με τρώει
Δε ρώτησες αν ζω ή αν πεθαίνω
ούτε κι αν σ’ αγαπώ και περιμένω
Δεν ήρθες μια φορά να δεις τι κάνω
λίγο να ζεσταθώ και ας πεθάνω
Οι φίλοι μας χαθήκανε κι αυτοί
σαν να `ταν μοναχά δικοί σου φίλοι.
Ζωή σακατεμένη και σκυφτή
και πάντα το παράπονο στα χείλη
|  |
Lyrics: Lefteris Papadopoulos
Musica: Hristos Nikolopoulos
Prima esecuzione: Haroula Alexiou
Il rubinetto del lavabo gocciola lentamente
orologio monotono della solitudine
La notte insegue le sue ombre
e mi logora il lamento
Non hai chiesto se sono viva o morta
ne' se ti amo e aspetto
Non sei venuto nemmeno una volta a vedere cosa faccio
per avere un po' di calore e morire
I nostri amici sono spariti anche quelli
come se fossero solo amici tuoi.
Vita troncata e piegata
e sempre il lamento sulle labbra
| |
