 |
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Γιώργος Σαμπάνης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Σαμπάνης
Είναι πολύ σκληρό, το αίσθημα γυμνό
να με κρατάει ζεστό, έξω από την αγκαλιά σου.
Μια μάχη σιωπηλή με ό,τι πονάει πολύ
τι πιο γενναίο μπορεί, να μπορέσω μακριά σου.
Φοβάμαι έτσι να ζήσω,
Δυο βήματα κάνω μπροστά και αμέσως μετράω τρία πίσω.
Φοβάμαι να πολεμήσω.
Η απώλεια είναι πληγή, που δε θέλω ν’ αγγίξω.
Σ’ έχω μια, και δυο δε σ’ έχω , κι είναι πάνω απ’ ότι αντέχω
Μα την έρημό μου βρέχω, να είν’ όαση για μας
Γύρω μου κλεισμένοι δρόμοι το αδιέξοδο σκοτώνει.
Είσαι εσύ για μένα ακόμη γκρεμός της μοναξιάς.
Μαθαίνω τι σημαίνει ν’ αγαπάς,
χωρίς να `χεις παράδεισο να πας.
Χωρίς να φταίει κανείς, είναι πολύ σκληρό,
να την πληρώνω εγώ.
Μια σκιά αντί για σώμα.
Δεν ξέρω να σου πω είναι αργά ή νωρίς.
Μα δεν μπορώ χωρίς.
Δε συνήθισα ακόμα.
|  |
Tекст: Eleana Vrahali
Mузика: Yioryos Sabanis
Прва представа: Yioryos Sabanis
Mnogo je teško, goli osećaj
Da me greje, van tvog zagrljaja
Tihi rat sa onim što me mnogo boli
Možda je najveća hrabrost potrebna da budem daleko od tebe.
Plašim se tako da živim
Dva koraka pravim napred, pa odmah brojim tri unazad
Plašim se da ratujem
Poraz je rana koju ne želim da dodirnem.
Čas te imam, čas te nemam, i to je više nego što mogu da izdržim
Ali zalivam svoju pustinju, da budem oaza za nas
Oko mene su zatvorene ulice, ćorsokak ubija
Ti si za mene i dalje litica samoće.
Učim šta znači da voliš
A da nema raja u koji možeš da odeš.
Iako niko nije kriv, mnogo je teško
Da ispaštam ja
Senka umesto tela
Ne znam da ti kažem da li je kasno ili rano
Ali ne mogu bez tebe
Još se nisam navikao.
| |
