 |
Στίχοι: Μαίρη Φασουλάκη
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός
Ο δικός μου Θεός
δε μυρίζει λιβάνι,
δεν φοράει στεφάνι
κι έχει μαύρα μαλλιά.
Στέκει φάρος λευκός
στο μικρό μου λιμάνι
λούζει φως το κορμί μου
και με παίρνει αγκαλιά.
Ο δικός μου Θεός
δε χωράει σε εικόνες,
δε χωράει σε κανόνες,
δεν φοράει χρυσά.
Είν’ το φέγγος του μόνο
που φωτίζει χειμώνες
η ζεστή του ανάσα
όταν έξω φυσά.
Ο δικός μου Θεός
έχει κάρβουνα μάτια
και δυο ολόλευκα άτια
με αγγέλων φτερά.
Αν τη νύχτα κοιτάξεις
του ουρανού τα σημάδια
θα μας δεις να πετάμε
με τα χέρια ανοιχτά.
Ο δικός μου Θεός
αγαπάει το γέλιο,
αγαπάει το χρώμα,
αγαπάει τη βροχή.
Τόνε βρίσκω στη θάλασσα,
στης βροχής τη σταγόνα.
Τόνε ψάχνω σε σένα
που έχεις χρόνια χαθεί...
|  |
Tekst: Mairi Fasoulaki
Muziek: Padelis Thalassinos
Eerste optreden: Padelis Thalassinos
Mijn god
ruikt niet naar wierook,
draagt geen krans
en heeft zwart haar.
Hij staat als een witte vuurtoren
in mijn kleine haven
dompelt mijn lichaam onder in licht
en omhelst me.
Mijn god
niet te vatten in ikonen,
niet te vatten in regels,
draagt geen goud.
Louter zijn licht is het
dat winters verlicht
zijn warme adem
als het buiten waait.
Mijn god
heeft ogen als kooltjes
en twee spierwitte veulens
met engelenvleugels.
Als je 's nachts kijkt
naar de tekens in de hemel
zie je ons vliegen
met uitgestrekte armen.
Mijn god
houdt van een lach,
houdt van wat kleur,
houdt van de regen.
Ik vind hem in de zee,
in de regendruppel.
Ik zoek hem in jou
die ik al jaren kwijt ben ...
| |
