 |
Στίχοι: Γιάννης Καλπούζος
Μουσική: Κώστας Φαλκώνης
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Πέτα
Στην ερημιά κι αν προχωρώ και στα στενά
Η μοναξιά μες τους πολλούς με συναντά
Και προσπαθώ σαν τους τρελούς να κρατηθώ
Απ’ τον ιστό του φεγγαριού ψηλά να βγω
Ακούς, των άστρων τις φωνές ακόμα
ή πατάς κι εσύ γερά στο χώμα;
Δες, αδειάσαν του ουρανού οι δρόμοι
κι εγώ νιώθω μόνη
Ακούς, των άστρων τις φωνές ακόμα,
ή πατάς κι εσύ γερά στο χώμα;
Ποιος μου πήρε ό,τι αγαπάω,
πες μου πού να πάω...
Το γκρίζο φως της λογικής συνηθίζει εδώ
Σαν βουητό της εθνικής, σαν τον καπνό
Κι εγώ πετώ με της ψυχής τον αετό
Μες την ηχώ της εποχής να μη χαθώ
|  |
Teksty: Yiannis Kalpouzos
Muzyka: Kostas Falkonis
Pierwszy występ: Eleni Peta
Odchodzę stąd na pusty ląd w zaułków kąt
Samotność swą wśród ludzi gron spotykam wciąż
Próbuję więc szaleńczo wręcz utrzymać się
I ponad sieć księżyca gdzieś wyżej się wznieść
Czy ty wciąż dziś za głosem gwiazd podążasz
Czy jak inni naprzód twardo stąpasz
Patrz na niebie ścieżka zapomniana
Kroczę po niej sama
Czy ty wciąż dziś za głosem gwiazd podążasz
Czy jak inni naprzód twardo stąpasz
Któż mi zabrał wszystko co kochałam
Dokąd mam pójść sama
Logicznych słów półmroczny słup zakwita tu
Jak smętny szum krajowych dróg jak dym i kurz
Unoszę się jak orła cień ma dusza mknie
By w echu tej epoki złej nie zgubić się
| |
