 |
Στίχοι: Νίκη Παπαθεοχάρη
Μουσική: Fettah Can
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μαζωνάκης
Μια φορά ήταν κι ένα καιρό
μη το πεις ξανά δεν μπορώ
στο κορμί μου εσύ μέσα ζεις
Κάποιο λάθος μιας στιγμής
δε μπορείς να συγχωρείς
τιμωρείς κι αποχωρείς
Στο πόνο κέντρο χτυπάς και πατάς
κι όλα τα ξεχνάς
Σε μια κόλλα λευκό χαρτί
μου αφήνεις ένα πρωί
μια καρδιά σβησμένη μ’ ένα Χι
Σε ρωτάω γιατί;;;
Μη μου λες να ζω μ’ αναμνήσεις
δεν το αντέχω
Μου κρατάς τον κόσμο στα χέρια
άσ’τον να πέσει κι ας χαθώ
Τη ζωή μου όλη έχω διπλώσει
στην αγκαλιά σου
Να μετρήσω ως το δέκα καρδιά μου
και να ‘σαι εδώ, πριν τρελαθώ
Μη μου λες τώρα να ζω μ’ αναμνήσεις
δεν το αντέχω
την Αγάπη που είχαμε θέλω
να `χω ψυχή και λόγο να ζω
Τη ζωή μου όλη έχω διπλώσει
στην αγκαλιά σου
Να μετρήσω ως το δέκα καρδιά μου
και να ‘σαι εδώ, πριν τρελαθώ...
Μια φορά ήταν κι ένα καιρό
μη το λες ξανά δεν μπορώ
και για τέλος ποτέ μη σκεφτείς
πες τι άλλο θα βρεις να πεις
Στο μυαλό μου μέσα απειλές
και οι νύχτες σαν ληστές
Στα μάτια δε με φιλάς, δε γυρνάς
τα κλειδιά πετάς
Και χωρίς ούτε μια ενοχή
μου αφήνεις σ’ ένα χαρτί
μια καρδιά σβησμένη μ’ ένα Χι
Σε ρωτάω γιατί;;;
|  |
Versuri: Niki Papatheohari
Muzică: Fettah Can
Prima de performanţă: Yioryos Mazonakis
A fost odată ca niciodată
Nu mai spune din nou, nu pot,
În trupul meu tu trăieşti,
O greşeală de moment.
Nu poţi ierta,
Pedepseşti şi te retragi,
Loveşti în centrul durerii şi calci peste
Şi uiţi totul
Pe o foaie de hârtie albă
Îmi laşi într-o dimineaţă
O inimă tăiată cu un X
Te întreb de ce?
Nu îmi spune să trăiesc cu amintiri
Nu pot suporta asta,
Îmi ţii lumea în mâini
Las-o să cadă, să mă pierd.
Toată viaţa mea este cuprinsă
În braţele tale
De-aş număra până la zece, inima mea,
Iar tu să fii aici, înainte să înnebunesc!
Nu îmi spune acum să trăiesc cu amintiri
Nu pot suporta asta,
Vreau iubirea pe care ne-o aveam
Ca să am suflet şi motiv să trăiesc.
Toată viaţa mea este cuprinsă
În braţele tale
De-aş număra până la zece, inima mea,
Iar tu să fii aici, înainte să înnebunesc!
A fost odată ca niciodată
Nu mai spune din nou, nu pot,
Şi nu te gândi la sfârşit niciodată
Spune, ce altceva vei găsi să spui?
În mintea mea (sunt) ameninţări
Şi nopţile (sunt) ca hoţii
Pe ochi nu mă mai săruţi, nu te întorci,
Arunci cheile
Şi fără nicio remuşcare
Îmi laşi pe o foaie
O inimă ştearsă cu un X
Te întreb de ce?
| |
