 |
Στίχοι: Ηλίας Κόζας
Μουσική: Ηλίας Κόζας
Πρώτη εκτέλεση: Koza Mostra
Είμαστε μες στο ίδιο το βαγόνι
λες και ξέραμε πως θα είχαμε κουπέ
με θέσεις αδειανές σε ταξίδι που η Ιθάκη
μοιάζει μια σταγόνα μέσα στη βροχή και.
Φεύγουμε, μια βαλίτσα και οι δυο στα χέρια έχουμε
μια ομπρέλα μπαλωμένη μοιραζόμαστε
σε ταμπέλες δίχως νόημα στεκόμαστε,
έχουμε χαθεί.
Να ξεκινήσουμε αργήσαμε
και τόσο χρόνο χαραμίσαμε
από τα λάθη μας μπουχτίσαμε,
λυγίσαμε.
Ποιος μπορεί, να μου θυμίσει πως θα πάμε εκεί
που όλοι ξυπόλυτοι μες στη βροχή χορεύαμε
γνωστοί και άγνωστοι, κάποιος να μου πει.
Ξέραμε πως θα είμαστε οι μόνοι που τολμήσαμε
μα πιο πίσω από τους άλλους πάντα μέναμε
σε αγώνα μες στις λάσπες πάντα τρέχαμε,
πες μου το γιατί.
Σαν πέφταμε στις δικές μας τις παγίδες
δεν μαθαίναμε κάθε νύχτα στη σιωπή.
Τον πόνο κρύβαμε το τιμόνι θα αρπάξω
σε μονόδρομο θα κάνω αναστροφή
Τον κόσμο όλο τον γυρίσαμε
λίγο πιο κάτω ξανασμίξαμε
κι όταν τα δάκρυα κυλίσανε,
σαστίσαμε.
Ποιος μπορεί, να μου θυμίσει πως θα πάμε εκεί
που σαν να ήμασταν στην κόλαση χορεύαμε
γνωστοί και άγνωστοι μα είχαμε γιορτή.
Ποιος μπορεί, να μου θυμίσει πως θα πάμε εκεί
που όλοι ξυπόλυτοι μες στη βροχή χορεύαμε
γνωστοί και άγνωστοι κάποιος να μου πει.
|  |
Lyrics: Ilias Kozas
Mузика: Ilias Kozas
Първото изпълнение: Koza Mostra
Стоим си в същия вагон
сякаш знаехме, че ще имаме купе
с празни места за пътуване, което
Итаки прилича на капка в дъжда.
Тръгваме, в ръцете си и двамата имаме по куфър
закърпен чадър споделяме
пред табели без смисъл стоим,
май се загубихме.
Закъсняхме да започнем
толкова време пропиляхме
писна ни от наште грешки,
предадохме се.
Кой може да ми припомни как ще отидем там
където всички боси под дъжда играехме
познати и непознати, някой да ми каже.
Знаехме, че ще сме единствените, които посмяхме
но по-назад от останалите останахме
в борба с калта бягахме напред,
само ми кажи защо.
Като че ли падахме с вобствените си капани
не се научихме всяка нощ в мълчание.
Криехме си болката, волана сграбчвам
на еднолентов път да правя обратен.
Целия свят обърнахме
леко по-надолу пак се събрахме
и когато тръгнаха сълзите,
се опомнихме.
Кой може да ми припомни как ще отидем там
играехме сякаш бяхме в ада
познати и непознати, но пък имахме празник.
Кой може да ми припомни как ще отидем там
където всички боси под дъжда играехме
познати и непознати, някой да ми каже.
| |
