 |
Στίχοι: Μαργαρίτα
Μουσική: Μάριος Ψιμόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Μπέκας
Πόσο σου μοιάζει η καταιγίδα
και ο χειμώνας ο βαρύς
στο πρόσωπο σου εγώ το είδα
ότι τελειώνουμε νωρίς
πόσο σου μοιάζει το φεγγάρι
όταν αυτό βγαίνει μισό
καμιά για μας δε βγαίνει χάρη
για να ζητήσω απ’ το θεό
μα όταν θα σκέφτεσαι εμένα
πόσο θα μοιάζουμε
γιατί η ψυχή σου θα πονάει
θα ταιριάζουμε
μα όταν θα σκέφτεσαι εμένα
πόσο θα μοιάζουμε
γιατί θα νιώθεις όσα ένιωσα για σένα
Πόσο σου μοιάζει ένας καθρέφτης
που `χει ραγίσει από καιρό
τώρα εσύ φεύγεις σαν κλέφτης
κι εγώ δε θα σε ξαναδώ
πόσο σου μοιάζει η τρικυμία
και ο χειμώνας ο βαρύς
στη δική μας ιστορία
το ξέρω δε θα ξαναρθείς
μα όταν θα σκέφτεσαι εμένα
πόσο θα μοιάζουμε
γιατί η ψυχή σου θα πονάει
θα ταιριάζουμε
μα όταν θα σκέφτεσαι εμένα
πόσο θα μοιάζουμε
γιατί θα νιώθεις όσα ένιωσα για σένα
|  |
Versuri: Maryarita
Muzică: Marios Psimopoulos
Prima de performanţă: Yiannis Bekas
Cât îţi seamănă furtuna
Şi iarna grea,
Pe chipul tău eu am văzut
Că ne despărţim devreme.
Cât îţi seamănă luna
Când iese pe jumătate,
Nu mai rămâne pentru noi nicio favoare
Pe care să o cer de la Dumnezeu.
Dar când te vei gândi la mine
Cât vom semăna
Căci sufletul tău va suferi,
Ne vom potrivi.
Dar când te vei gândi la mine
Cât vom semăna
Căci vei simţi tot ce am simţit pentru tine.
Cât îţi seamănă o oglindă
Care s-a crăpat de mult,
Acum tu pleci ca un hoţ
Iar eu nu te voi mai vedea.
Cât îţi seamănă furtuna
Şi iarna grea,
În povestea noastră
Ştiu că nu te vei întoarce.
Dar când te vei gândi la mine
Cât vom semăna
Căci sufletul tău va suferi,
Ne vom potrivi.
Dar când te vei gândi la mine
Cât vom semăna
Căci vei simţi tot ce am simţit pentru tine.
| |
