| |
 | Рођендан - 2359 Αναγνώσεις   | | | |         |  |
Στίχοι: Στέλιος Μπικάκης
Μουσική: Στέλιος Μπικάκης
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Μπικάκης
Άλλες ερμηνείες:
Νότης Σφακιανάκης
Στα μονοπάτια του καημού
στη γέφυρα του στεναγμού
μ’ έκαν’ η μάνα μου
Μια φθινοπωρινή βραδιά,
ζωή την κρύα σου καρδιά
είδαν τα μάτια μου
Με κουδουνίστρες πλαστικές
όμορφες και χρωματιστές
με νανουρίζανε
Και τα ματάκια τα μικρά
είδαν του κόσμου τ’ αγαθά
και συμφωνήσανε
Ήταν το γάλα μου πικρό
και το νεράκι μου γλυφό
που με μεγάλωνε
Κι απέναντι στη κούνια μου,
η μοίρα η κακούργα μου
και με καμάρωνε
Ήταν το κλάμα μου μουντό
σαν κάτι να `θελα να πω,
μα δε με νιώσανε
Μια λυπημένη αναπνοή
για την πουτάνα τη ζωή
που μου χρεώσανε
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
δε με ρωτήσανε ζωή, μα σε συνήθισα
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα,
ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρισα
Θεέ μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω
και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω
Πάνω σε λάσπες και καρφιά
στ’ άδικου κόσμου τη φωτιά πρωτοπερπάτησα
Ισορροπία σταθερή
για να προλάβω τη ζωή,
όμως την πάτησα
Μονό το "α" και το "χ"
στη σχολική μου εποχή
πρωτοσυλλάβισα
Γι αυτό το "αχ" και το "γιατί"
όπου βρεθώ μ’ ακολουθεί
κι ας τριαντάρισα
Έτσι περνούσε ο καιρός
και γω στο δρόμο μου σκυφτός
έκανα όνειρα
Έτυχε να `μαι απ’ αυτούς
που κολυμπάνε στους αφρούς
και στα λασπόνερα
Στάζει το αίμα της ψυχής,
σαν τις σταγόνες της βροχής
όμως ποιος νοιάζεται
Και την αόρατη πληγή
που μέσα μου αιμορραγεί
ποιος τη μοιράζεται
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν...
| |
Tекст: Stelios Bikakis
Mузика: Stelios Bikakis
Прва представа: Stelios Bikakis
Остале представе:
Notis Sfakianakis
На стази бола
на мосту уздаха
родила ме је мајка
једне јесење вечери
животе, твоје хладно срце
угледале су моје очи
Са звечкама пластичним
лепим и шареним
успављивали су ме
а моје окице
лепоту света су виделе
и на све пристале
Млеко ми је било горко
и вода слана
на којој сам одрастао
а наспрам моје колевке
моја зла судбина
је ликовала
Плач ми је био нејасан
као да сам нешто желео да кажем
али нису ме схватили
један жалосни уздах
за овај пасји живот
који су ми наметнули
Тако сам, дакле, почео, тако сам почео
нису ме питали, животе, али сам се навикао
као рањени орлић на земљи
још тражим снагу да преживим
Тако сам дакле почео, тако сам почео
једно су ми показали, а друго сам видео
Боже, када бих знао дан када ћу умрети
да прославим рођендан своје смрти.
По блату и трњу
по ватри овог неправедног света сам газио
покушао сам чврсто на земљи да стојим
живот да предухитрим
али нисам успео
Само "а" и "х"
у детињству
сам изговарао
због тог "ах" и "зашто"
што ме свуда прати
иако сам тридесету прешао
Тако је пролазило време
а ја сам на улици погнуте главе
сањарио
испало је да сам од оних
што у пени пливају
и у блату
Крвари душа
и лије као киша
али кога то брига
и ову невидљиву рану
што у мени крвари
ко са мном да подели
Тако сам, дакле, почео...
| | | | Једна од "најтежих" и најтужнијих грчких песама.. Написао је 2000. године Бикакис, певач са Крита, након што му је умрла ћерка (5. год). Сфакианакис је тражио да је отпева и стави на cd, јер је хтео да је посвети свом брату, који је умро 2004. Обојица су је феноменално изнели, али је, по мишљењу већине Грка, Бикакис пева уз више емоција.. |  neraidaBGD, Ivana © 29-03-2007 @ 01:29 |
jasminica, Jasmina
15-10-2008 13:13 | ::theos.:: |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
