 |
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Ara Dinkjian
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Άλλες ερμηνείες:
Antique
Σαν γυναίκα γεννά
στο χώμα η νύχτα το πρωί
κι όλα αντέχουν ξανά
και γίνονται ζωή.
Ποια παλιά κιβωτός
μέσα απ’ του χρόνου τις στοές
βγάζει ακόμα στο φως
ζευγάρια αναπνοές.
Δυνατά, δυνατά
γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα
Δυνατά, δυνατά
σ’ ένα θέαμα κοινό
Δυνατά, δυνατά
κι όπως πάνε του χορού τα βήματα
με τα χέρια ανοιχτά
όλα τα περιφρονώ
Μα σαν γυναίκα γεννά
στο χώμα η νύχτα το πρωί
κι όλα αντέχουν ξανά
και γίνονται ζωή
Ποια παλιά κιβωτός
μέσα απ’ του χρόνου στοές
βγάζει ακόμα στο φως
ζευγάρια αναπνοές.
Δυνατά, δυνατά
γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα
Κι αναμμένο πετά
σπίρτο η γη στον ουρανό
Δυνατά, δυνατά
κι όπως πάνε του χορού τα βήματα
με τα χέρια ανοιχτά
όλα τα περιφρονώ
Κι όλο κάτι λέω
κάποια αγάπη κλαίω
κι όλο μέσα μου θρηνώ χαλάσματα
Με τα χρόνια μου
στα σεντόνια μου
σαν φαντάσματα.
Δεν υπάρχουν πολλά
που να τα ελπίζουμε μαζί
κοίτα, κοίτα ψηλά
κι άλλος αιώνας ζει.
|  |
Tекст: Lina Nikolakopoulou
Mузика: Ara Dinkjian
Прва представа: Eleftheria Arvanitaki
Остале представе:
Antique
Kad žena rodi
u zemlji noć je jutro
i svi izlaze ponovo
i postaju život
Kao stara Nojeva barka
u hodnicima vremena
izlazi još na svetlo
parovi sa udisajima
Moguće, moguće
postaju sve moguće nemoguće stvari
Moguće, moguće
u jedno gledište obično
Moguće, moguće
i kako idu koraci plesa
sa otvorenim rukama
sve ih odbacim
Ali kad žena rodi
u zemlji noć je jutro
i svi izlaze ponovo
i postaju život
Kao stara Nojeva barka
u hodnicima vremena
izlazi još na svetlo
parovi sa udisajima
Moguće, moguće
postaju sve moguće nemoguće stvari
i upaljena leti
zemlja kao šibica na nebo
Moguće, moguće
i kako idu koraci plesa
sa otvorenim rukama
sve ih odbacim
I stalno nešto kažem
neku ljubav odplačem
i stalno u meni tugujem o ruševinama
Sa godinama mojim
u čaršafima mojim
kao duhovima
Ne postoje mnoge
gde da se nadamo zajedno
pogledaj, pogledaj visoko
i drugi vek živi
| |
