 |
Στίχοι: Ναπολέων Λαπαθιώτης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Καημός αλήθεια να περνώ
του έρωτα πάλι το στενό
ώσπου να πέσει η σκοτεινιά
μια μέρα του θανάτου.
Στενό βαθύ και θλιβερό
που θα θυμάμαι για καιρό
τι μου στοιχίζει στην καρδιά
το ξαναπέρασμά του.
Ας είν’ ωστόσο, τι ωφελεί
γυρεύω πάντα το φιλί
στερνό φιλί, πρώτο φιλί
και με λαχτάρα πόση.
Γυρεύω πάντα το φιλί
αχ, καρδιά μου
που μου το τάξανε πολλοί
κι όμως δεν μπόρεσε κανείς
ποτέ να μου το δώσει.
Ίσως μια μέρα όταν χαθώ
γυρνώντας πάλι στο βυθό
και με τη νύχτα μυστικά
γίνουμε πάλι ταίρι
Αυτό το ανεύρετο φιλί
που το λαχτάρησα πολύ
σαν μια παλιά της οφειλή
να μου το ξαναφέρει.
|  |
Lyrics: Napoleon Lapathiotis
Music: Nikos Xydakis
First version: Eleftheria Arvanitaki
Sad really that i cross
of love the strait again,
until the darkness comes
in a day o death.
Strait deep and bleak
that i'll remember for a long,
what it costs for my heart
recrossing it allover!
Let it be though,what's the use?
i long always for the kiss.
last kiss, first kiss
and with a craving want.
I long always for the kiss
oh, my heart!
that many have promissed me,
but noone has been able
ever to give me.
Maybe one day when i'm gone,
returning again deep down,
and with the night in secret
becoming a couple again,
this kiss never found,
that i've been longing for,
like its own dept (of the night),
will be brought back to me (by the night).
| |
