 |
Στίχοι: Κώστας Βάρναλης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Άλλες ερμηνείες:
Φώτης Δήμας
Καίτη Χωματά
Μίκης Θεοδωράκης
Χορωδία Τερψιχόρης Παπαστεφάνου
Γιώργος Νταλάρας Φωνητικά: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Mες την υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισές
(απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)
όλ’ η παρέα πίναμ’ εψές·
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.
Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.
Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ’ άσωτ’ ουρανού!
Ω! της αβγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα του δειλινού,
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!
Tου ενού ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος, ίδιο στοιχειό·
τ’ άλλου κοντόημερ’ η γυναίκα
στο σπίτι λυώνει από χτικιό·
στο Παλαμήδι ο γιος του Mάζη
κι η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.
― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν το βρε και δεν το πε ακόμα.
Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας έβρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
|  |
Lyrics: Kostas Varnalis
Music: Mikis Theodorakis
First version: Yriyoris Bithikotsis
Other versions:
Fotis Dimas
Kaiti Homata
Mikis Theodorakis
Horodia Terpsihoris Papastefanou
Yioryos Dalaras Fonitika: Miltiadis Pashalidis
In the underground tavern
In between smoke and swearing
(Upstairs the lantern was screaming)
All our company was drinking yesterday,
Yesterday, like every other night
Swallowing the bitter events that shape our lives.
Tightly stacked besides each other
Spitting on the earth's face
Oh what a big torture
The torture of life is
No matter how hard our mind tries,
It remembers no happy day
Sun and oh blue sea
Depth of the fatherless sky
Of the dawn egg-yolked wrap
Carnation of the dusk
You shine then fade afar
Never entering our heart.
One's father years ten now
Paralyzed, same as skeleton
The other's wife life is short
slowing melting away
At Palamidi the son of Mazis
The daughter of Yiavis at Gkazi
It's our cursed roots
It's God's hatred to us
It's our own stupidity
But above all it's our all the wine we've drunk
Whose fault it is?
No mouth has ever found the answer
Thus in the dark underground tavern
we drink always heads down
Like worms, every heel
that finds us steps on us
Cowardly, destined and without any willpower
We are, perhaps, expecting some miracle!
| |
