 |
Στίχοι: Γιώργος Μουκίδης
Μουσική: Γιώργος Μουκίδης
Πρώτη εκτέλεση: Πέγκυ Ζήνα
Ήρθες και έφυγες σαν άνεμος και τώρα δεν καταλαβαίνω πώς
μου είπες «σ’ αγαπάω» μα πρέπει αλλού να πάω, να σωθώ.
Προσωπικός μου ήσουν άγγελος και τώρα σκοτεινιάζει ο ουρανός.
Όταν μου λες αντίο γινόμαστε κι οι δύο ένας καημός.
Κι αν δεν ανέχεσαι τα βουρκωμένα μάτια,
κι αν δεν μπορείς τις μακρινές διαδρομές.
στη Σαλονίκη να μην έρχεσαι ποτέ τις Κυριακές
Να σε κοιτάζω άλλο δεν μπορώ γιατί μπερδεύομαι και απορώ,
που λες πως δεν αντέχεις στο πλάι σου να μ’ έχεις, απορώ.
Είπες να σε αγγίζω πως δε θες κι ότι θυμάσαι πάντα αυτά που λες.
Από ένα «κατά λάθος» κάνεις μεγάλο λάθος και θα κλαις.
Κι αν δεν ανέχεσαι τα βουρκωμένα μάτια,
κι αν δεν μπορείς τις μακρινές διαδρομές.
στη Σαλονίκη να μην έρχεσαι ποτέ τις Κυριακές
|  |
Tекст: Yioryos Moukidis
Mузика: Yioryos Moukidis
Прва представа: Peyky Zina
Дошао си и нестао као ветар, и дан данас не разумем
како то да си ми рекао "волим те, али морам другде да одем, да се спасим"
био си мој анђео чувар, а сада се смрачило
кад изговориш "збогом" обоје се претворимо у бол..
И ако не трпиш уплакане очи
и не подносиш даљину
у Солун немој никад доћи у недељу
Не могу више да те гледам, јер ме збуњујеш и оклевам
питам се како то да не можеш да издржиш да си поред мене
рекао си да не желиш да те додирујем, и да увек памтиш оно што изговориш
један погрешан потез претвараш у велику грешку и патићеш због тога
И ако не трпиш уплакане очи
и не подносиш даљину
у Солун немој никад доћи у недељу
| |
