 |
Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαργαρίτα Ζορμπαλά
Όταν μιαν άνοιξη χαμογελάσει
θα ντυθείς μια καινούργια φορεσιά
και θα `ρθεις να σφίξεις τα χέρια μου
παλιέ μου φίλε
Κι ίσως κανείς δε σε προσμένει να γυρίσεις
μα εγώ νιώθω τους χτύπους της καρδιάς σου
κι ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη, πικραμένη σου μνήμη
Κάποιο τρένο, τη νύχτα, σφυρίζοντας,
ή ένα πλοίο, μακρινό κι απροσδόκητο
θα σε φέρει μαζί με τη νιότη μας
και τα όνειρά μας
Κι ίσως τίποτα, αλήθεια, δεν ξέχασες
μα ο γυρισμός πάντα αξίζει περισσότερο
από κάθε μου αγάπη κι αγάπη σου
παλιέ μου φίλε
|  |
Lyrics: Manolis Anaynostakis
Musica: Mikis Theodorakis
Prima esecuzione: Maryarita Zorbala
Quando una primavera sorriderà
ti metterai un vestito nuovo
e mi verrai a stringere le mani
vecchio amico mio
E forse nessuno aspetta il tuo ritorno,
ma io sento i battiti del tuo cuore
e che un fiore è sbocciato nella tua matura, dolente memoria.
Un treno, fischiando nella notte,
oppure una nave venuta di lontano e inattesa,
ti porterà, accompagnato dalla nostra gioventù
e dai nostri sogni.
E forse nulla, davvero, hai dimenticato,
ma il ritorno vale sempre di più
di qualsiasi amore mio, di qualsiasi amore tuo
vecchio amico mio.
| |
