 |
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Δημητράτος
Άλλες ερμηνείες:
Γιώργος Νταλάρας
Δεν έχω σπίτι πίσω για να `ρθώ
ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ
δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά
να περπατήσω μια Πρωτομαγιά.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια
και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα
είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα
και στο παζάρι με πήρες γύφτισσα μαϊμού
Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι
εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη
και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς.
|  |
Tekst: Nikos Ykatsos
Muziek: Stavros Xarhakos
Eerste optreden: Nikos Dimitratos
Andere optredens:
Yioryos Dalaras
Ik heb geen huis om naar terug te keren
geen bed om in te slapen
ik heb geen buurt, geen straat
om op de Eerste Mei zingend in rond te gaan*
De leugenachtige grote woorden
heb je me met de paplepel ingegoten
Maar terwijl de slangen ontwaakt zijn
draag jij je antieke versierselen
en laat je er geen traan om, moedertje Griekenland
dat je je kinderen doorverkoopt als slaven
De leugenachtig grote woorden
heb je me met de paplepel ingegoten
En terwijl ik met mijn schikgodin* sprak
had jij je in je antieke pracht en praal gehuld
om mij, zoals een zigeunerin een aap, naar de markt te slepen
Griekenland, Griekenland... moeder van alle verdriet
De leugenachtig grote woorden
heb je me met de paplepel ingegoten
Maar nu het vuur weer oplaait
zit jij naar je antieke schoonheden te staren
en ook in de wereldarena, moeder Griekenland
zeul je immer met dezelfde leugen rond
| |
